Read Изге Язма, 2015 I Патшалар 20 Bible Online

I Патшалар 20 - Изге Язма, 2015 bible

I Патшалар 20

¹Давыт, Рамаһ янындагы Найоттан качып, Йонатан янына килде һәм аңардан: — Нинди яман эш кылдым мин һәм гаебем нидә? Атаң мине үтерергә җыенырлык нинди гөнаһым бар аның каршында? — дип сорады.

²— Юк, үлмисең син! — диде аңа Йонатан. — Атам, миңа хәбәр итмичә, олы эшкә дә, кечесенә дә тотынмый. Бу юлы да үзенең ниятен нигә миннән яшереп торыр икән?! Юк, андый хәл булмас!

³Әмма Давыт, ант итеп, болай диде: — Синең миңа карата булган илтифатың атаңа бик яхшы мәгълүм, шуңа күрә ул: «Йонатан, белеп, борчылып тормасын», — дип уйлыйдыр. Раббы да, син дә — шаһит: минем белән үлем арасында бары бер адым!

⁴Йонатан шунда Давытка: — Синең өчен мин җаның теләгәннең һәммәсен эшләрмен, — дип вәгъдә бирде.

⁵Давыт аңа болай диде: — Иртәгә Яңа ай бәйрәме, шул сәбәпле мин иртәгә патша белән бер өстәл янында утырып ашарга тиешмен; ләкин син мине җибәрсәң, мин берсекөнгә кичкә кадәр кырда яшеренеп торыр идем.

⁶Әгәр атаң минем юклыкны абайласа, син аңа: «Давыт үз шәһәренә — Бәйт-Лехемгә кайтып килергә миннән рөхсәт сораган иде, чөнки йорт-гаиләләренең ел да корбан китерә торган вакыты җитте», — дип әйт.

⁷Әгәр ул моңа каршы: «Ярый, яхшы», — дисә, синең колыңа куркыныч янамый дигән сүз; ә инде аның ачуы чыкса, белеп тор: ул миңа каршы золым кылырга җыена.

⁸Син исә — минем белән дус булырга Раббы каршында вәгъдәләшкән кеше, шуңа күрә колыңа тугры калып мәрхәмәт күрсәт: нинди дә булса гаебем бар икән, нигә мине атаң каршына алып барып торырга, үзең генә үтер!

⁹— Синең белән андый хәлнең булуы мөмкин түгел, — диде Йонатан. — Әгәр мин атамның күңелендә сиңа карата явыз ният барлыгын төгәл белсәм, әллә сиңа бу хакта хәбәр итмәм дип уйлыйсыңмы?!

¹⁰— Әгәр атаң сиңа кырыс җавап бирә калса, кем кисәтер мине? — дип сорады Давыт Йонатаннан.

¹¹— Әйдә кырга чыгыйк әле, — диде Йонатан, һәм алар икесе бергә кырга чыгып киттеләр.

¹²— Исраилнең Раббы Алласы Үзе шаһит! — диде Йонатан. — Иртәгә шушы вакытларда яисә берсекөнгә мин атамның уй-ниятләрен белешермен. Әгәр аның мөнәсәбәте сиңа карата яхшы булса, сиңа шундук хәбәр итәрмен.

¹³Әмма атам сиңа каршы нинди дә булса явызлык эшләргә җыенып, бу хакта мин сиңа хәбәр итмәсәм һәм исән-имин качып китәргә юл куймасам, Раббы мине каты җәзага тартсын! Кайчандыр атамның юлдашы булган кебек, Раббы синең юлдашың булсын!

¹⁴14-15 Ләкин син дә, әгәр әле мин исән булсам, тугрылыгыңны саклап, Раббыдай мәрхәмәтеңне күрсәт. Ә инде алай-болай гомерем киселсә, Раббы хәтта җир йөзеннән синең бөтен дошманнарыңны кырып бетерсә дә, минем гаиләмне мәңгегә мәрхәмәтеңнән ташлама.

¹⁵

¹⁶Шул рәвешле, Йонатан: «Давытның дошманнарын Раббы Үзе җавапка тартсын!», — дип, Давыт нәселе белән килешү төзеде.

¹⁷Давытны үзен яраткан кебек яратканга күрә, Йонатан аңа булган мәхәббәте хакына Давытны кабат ант иттерде.

¹⁸— Иртәгә Яңа ай бәйрәмендә синең юклыгыңны күрерләр, чөнки синең урының буш булачак, — диде Йонатан.

¹⁹— Шуңа күрә берсекөнгә, элек яшеренгән урыныңа төшеп, Азел ташы янына утыр.

²⁰Мин, төзәгән булып, өч угымны шул тарафка атармын

²¹һәм: «Бар, укларны тап», — дип, берәр малайны эзләргә җибәрермен. Әгәр мин аңа: «Әнә, уклар синең артыңда, үрелеп ал», — дисәм, минем янга чыгарсың; димәк, сиңа куркыныч янамый. Раббы Үзе шаһиттыр: сиңа берни булмаячак!

²²Инде дә мин малайга: «Әнә, уклар каршыңда ята», — дисәм, син үз юлың белән китәргә тиеш булырсың; димәк, Раббының ихтыяры шундый.

²³Безнең арадагы килешү хакында исеңнән чыгарма — Раббы моңа мәңгелек шаһиттыр!

²⁴Шуннан Давыт кырга китеп яшеренде. Ул арада яңа айга керделәр, һәм патша бәйрәм табынына утырды.

²⁵Патша, гадәттәгечә, дивар буендагы үз урынына — Йонатан каршысына килеп урнашты [39]; Шаулның янәшәсенә Әбнер утырды, Давытның урыны исә буш калды.

²⁶Ул көнне Шаул һични әйтмәде, Давыт, бер-бер хәлгә юлыгып, пакьләнү йоласын үтәргә өлгермәгәндер, дип уйлады.

²⁷Яңа ай бәйрәменең икенче көне җитте, ә Давытның урыны буш килеш кала бирде. Моны күреп, углы Йонатанга Шаул: — Ни өчен Ишай углы кичә дә, бүген дә аш мәҗлесенә килмәде? — дип сөаль бирде.

²⁸Йонатан Шаулга болай дип җавап кайтарды: — Давыт Бәйт-Лехемгә кайтып килергә рөхсәт сорады.

²⁹Ул миңа: «Китәргә рөхсәт ит, чөнки безнең шәһәрдә минем йорт-гаиләм корбан китерергә җыена, абыем өйгә кайтырга кушты. Әгәр мин синең күңелеңдә илтифат казанганмын икән, туганнарым белән күрешеп килергә җибәр», — диде. Шул сәбәпле патша чакырган аш мәҗлесенә Давыт килә алмады.

³⁰Углы Йонатанга Шаулның бик каты ачуы чыкты. Ул аңа: — Син — юньсез һәм үзсүзле әңкәңнең углы! — диде. — Әңкәңне һәм үзеңне мәсхәрәгә калдырып, Ишай углы белән дуслашуыңны мин белмидер дип уйлыйсыңмы?!

³¹Ишай углы җир йөзендә яшәгән чакта, синең исән каласың да, патшалыгың да буласы юк! Ә хәзер, берәрсен җибәреп, Давытны минем катыма алып кер, чөнки аның үлеме котылгысыз!

³²Шуннан Йонатан үзенең атасы Шаулдан: — Нәрсә өчен син аның җанын кыярга җыенасың? Нинди начарлык кылды ул сиңа? — дип сорады.

³³Әмма Шаул, Йонатанны үтермәкче булып, аңа төбәп сөңгесен атты. Шунда Йонатан үз атасының Давытны үтерергә катгый карар кылганын аңлады.

³⁴Йонатан, ачуы кайнаган хәлдә, өстәл яныннан китеп барды. Яңа ай бәйрәменең икенче көнендә ул тамагына ризык капмады, чөнки атасының Давытка булган мөнәсәбәте аны хәсрәткә салды.

³⁵35-36 Икенче көнне иртән Йонатан, бер кечкенә малайны ияртеп, Давыт белән алдан килешенгән вакытка кырга чыкты һәм малайга: — Бар, йөгер, мин аткан укларны эзлә, — диде. Малай йөгереп китте, ә ул укларын малайдан ераграк төшәрдәй итеп очыра башлады.

³⁶

³⁷Малай ук төшкән урынга якынлаша башлагач, Йонатан аның артыннан: — Әнә, кара, ук алдыңда ята! — дип кычкырды.

³⁸Аннары малай артыннан Йонатан тагын кычкырды: — Тизрәк йөгер, тукталма! — диде. Малай, укларын җыеп, хуҗасы янына килде.

³⁹Ул берни белми калды; эшнең асылы бары Йонатан белән Давытка гына мәгълүм иде.

⁴⁰Аннары Йонатан үзенең коралын малайга тоттырды да: — Бар, шәһәргә алып кайт, — диде.

⁴¹Малай киткәч, Давыт калкулык артыннан [40] чыкты һәм Йонатан каршына килеп өч тапкыр җиргә кадәр башын иде. Аннары алар, бер-берсен үбеп, елап җибәрделәр, Давыт бик озак тынычлана алмады.

⁴²Йонатан Давытка әйтте: — Юлың имин булсын! Без дуслар булырга бер-беребезгә Раббы исеме белән антлы вәгъдә бирдек: «Синең белән минем арада, безнең нәселләр арасында Раббы мәңге Үзе шаһит булачак!» — дидек.

⁴³Давыт урыныннан кузгалып китеп барды, Йонатан исә шәһәргә әйләнеп кайтты.