Read Изге Язма, 2015 I Патшалар 23 Bible Online

I Патшалар 23 - Изге Язма, 2015 bible

I Патшалар 23

¹«Пелештиләр Кыгыйләгә һөҗүм иттеләр, ындырларны талыйлар» дигән хәбәр килеп ирешүгә, Давыт,

²Раббыга мөрәҗәгать итеп: — Пелештиләргә каршы сугышка барыйммы, җиңәрменме мин аларны? — дип сорады. Раббы аңа: — Бар, пелештиләргә һөҗүм ит һәм Кыгыйләне коткар, — диде.

³Әмма Давытның иярченнәре: — Без хәтта монда — Яһүдәдә булып та куркабыз әле, ничек итеп Кыгыйләгә — Пелешет гаскәрләренә каршы барыйк?! — дип, аның белән ризалашмадылар.

⁴Шуннан Давыт кабат Раббыга мөрәҗәгать итте, һәм Ул аңа болай дип җавап бирде: — Урыныңнан кузгал да Кыгыйләгә таба юл ал; пелештиләрне Мин синең кулыңа тапшырырмын.

⁵Давыт үзенең кешеләре белән Кыгыйләгә юнәлде, шунда пелештиләр белән сугышты, аларның мал-туарын куып алып китте, үзләрен тар-мар китерде һәм, шулай итеп, Кыгыйләнең халкын коткарды.

⁶Әхимәлик углы Абъятар, Кыгыйләгә Давыт янына качкан чакта, үзе белән эфодын да алып килгән була.

⁷ 7-8 Давытның Кыгыйләгә килүен ишеткәч, Шаул «Аллаһы аны Үзе минем кулга тотып бирде. Капкалары, бикләре булган шәһәргә кереп, Давыт үз аягы белән тозакка эләкте» дигән фикергә килеп, үзенең бөтен гаскәрен яуга күтәрде, чөнки Кыгыйләдәге Давытны һәм аның юлдашларын камап алырга уйлады.

⁹ 9-10 Шаулның явыз нияте Давытка мәгълүм булуга, рухани Абъятарга ул: — Эфодыңны алып кил әле, — диде; аннары, Раббыга мөрәҗәгать итеп: — И Раббы, Исраил Алласы, синең колыңа хәбәр килеп иреште: Шаул, Кыгыйләгә килеп, минем аркада шәһәрне тар-мар итәргә җыена икән.

¹¹Кыгыйлә халкы мине Шаул кулына тотып бирерме? Синең колың ишеткәнчә, Шаул бирегә чынлап та килергә җыенамы? И Раббы, Исраил Алласы, колыңа җавап бирсәңче! — диде. — Килер, — дип җавап бирде аңа Раббы.

¹²Давыт яңадан: — Кыгыйлә халкы мине һәм минем кешеләремне Шаул кулына тотып тапшырырмы? — дип сорады. — Тапшырыр, — диде аңа Раббы.

¹³Шуннан Давыт, үзенең алты йөзләп кешесе белән Кыгыйләдән чыгып китеп, әле анда, әле монда күченеп йөрде. Шаул исә, Давытның Кыгыйләдән киткәнен белгәннән соң, анда бару уеннан кире кайтты.

¹⁴Давыт күпмедер вакытлар чүлдә — тау-ташлар арасында булды, аннары Зип чүлендәге тауларда яшеренеп ятты. Шаул аны көннең-көнендә эзләүдән туктамады, әмма Аллаһы Давытны Шаул кулыннан саклый килде.

¹⁵Давыт, Зип чүлендәге Хорешта тукталгач, Шаулның аны үтерергә чыгуын белде.

¹⁶Әмма Шаул углы Йонатан, Давыт янына Хорешка килеп, аның Аллаһыга булган иманын ныгытты:

¹⁷— Курыкма, — диде ул Давытка, — атам Шаул сиңа бернинди зыян китерә алмаячак. Син Исраил өстеннән патшалык итәчәксең, мин исә патшалыкта синнән соң икенче кеше булачакмын, һәм атам Шаулга бу хәл мәгълүмдер.

¹⁸Шуннан алар Раббы алдында үзара вәгъдә бирештеләр, һәм Йонатан үз өенә кайтып китте, Давыт исә Хорешта калды.

¹⁹ 19-20 Бервакыт Зип шәһәренең халкы Шаул янына Гибгага килеп: — Давыт безнең төбәктә — Ешимоннан көньяктарак урнашкан Хакилә калкулыгындагы Хорешта яшеренеп ята, — диделәр. — Үзең теләгән вакытта килә аласың, патшабыз, ә инде аны патша кулына тотып тапшыру — безнең эш.

²¹ 21-23 Шаул аларга болай дип җавап бирде: — Мине кайгырткан өчен, Раббы сезне мөбарәк кылсын! Барыгыз, аның кайда йөргәнен караштырып-күзәтеп, тагын бер кат тикшерегез, аны кемнәр күргән, шуны белешегез, чөнки ул бик тә хәйләкәр диләр. Ул яшеренә торган бөтен аулак урыннарны күзәтеп-карап чыгыгыз да төгәл җавап белән минем катыма әйләнеп кайтыгыз, шуннан соң мин сезнең белән барырмын. Әгәр ул анда икән, Яһүдәдәге бөтен гаиләләрне тикшереп чыгарга кирәк булса да, мин аны барыбер табармын.

²⁴Шуннан алар, урыннарыннан кузгалып, Шаулдан элегрәк Зипкә кайтып киттеләр. Бу вакытны исә Давыт үзенең кешеләре белән Ешимоннан көньяктарак урнашкан тигезлектә — Магон чүлендә иде.

²⁵Шаул, үзенең кешеләрен ияртеп, аны эзләргә китте. Әмма Давытны бу хакта кисәтеп өлгергән иделәр инде — ул Магон чүлендәге таш кыялар арасына китеп яшеренде. Шул хакта ишеткәч, Шаул, Давытны эзәрлекләп, Магон чүленә китте.

²⁶Шаул тауның бер ягыннан барды, Давыт исә үзенең кешеләре белән тауның икенче ягында иде. Давыт мөмкин кадәр тизрәк Шаулдан ерагаерга ашыкты, Шаул исә, үзенең иярченнәре белән тауны әйләнеп чыгып, Давытны эләктерергә омтылды.

²⁷27-28 Шулчакны Шаул янына хәбәрчесе килеп: — Тизрәк өеңә ашык! Пелештиләр безнең җиргә һөҗүм итте! — диде, һәм Шаул, Давытны эзәрлекләвеннән туктап, пелештиләр белән сугышырга китте. Шул сәбәпле әлеге урын Села-Һаммахлекут [42] дип атала башлады.