Read Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб, 2013 Ибтидо 25 Bible Online

Ибтидо 25 - Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб, 2013 bible

Ибтидо 25

¹Иброҳим бошқа аёлга уйланди. У аёлнинг исми Хатуро эди.

²У Иброҳимга бир неча ўғил туғиб берди. Ўғилларнинг исми Зимрон, Ёхшон, Мидон, Мидиён, Йишбоқ ва Шувах эди.

³Ёхшоннинг Шава ва Дедон деган ўғиллари бор эди. Дедоннинг насли Ашур, Латуш ва Лум халқлари эди.

⁴Мидиённинг ўғиллари Эфах, Ифар, Ханўх, Авидо ва Элдах эдилар. Хатуродан бино бўлган ўғиллари мана шулар эдилар.

⁵Иброҳим бутун мол–мулкини ўғли Исҳоққа берди.

⁶Иброҳим ҳаёт экан, чўриларидан[170] кўрган ўғилларига ҳадялар берди ва ўша ўғилларини Исҳоқнинг олдидан нарига — шарқ томондаги юртга жўнатди.</p>

⁷Иброҳим 175 йил яшаб,

⁸нуроний ёшда, кексайиб, оламдан ўтди.

⁹Ўғиллари Исҳоқ билан Исмоил уни Мамре шарқидаги Махпала даласининг четида жойлашган ғорга дафн қилдилар. Бу дала илгари Хет халқидан бўлган Зўхар ўғли Эфрўнники эди.

¹⁰Бу далани Иброҳим Хет халқидан[171] сотиб олган эди. Иброҳим бу ғорда хотини Соранинг ёнига дафн қилинди[172].

¹¹Иброҳим вафот этгандан кейин, Худо унинг ўғли Исҳоққа барака берди. Исҳоқ Бэр–Лахай–Руй қудуғи[173] ёнида истиқомат қиларди.</p>

¹²Соранинг Мисрлик чўриси Ҳожар Иброҳимга туғиб берган Исмоилнинг насл–насаби тарихи қуйидагичадир:

¹³Туғилиш тартибига кўра, Исмоил ўғилларининг исмлари қуйидагича: тўнғич ўғли — Наваёт, кейингилари Кедар, Адбал, Мивсом,

¹⁴Мишмо, Думах, Массо,

¹⁵Ҳадад, Темо, Ятур, Нофиш ва Кедемах.

¹⁶Исмоилнинг бу ўн икки ўғли ўн икки қабиланинг йўлбошчиси бўлдилар. Ўша қабилалар чодир қуриб жойлашган ерларга уларнинг исмлари берилди.

¹⁷Исмоил 137 ёшида оламдан ўтди.

¹⁸Исмоилнинг насли Оссурияга кетаверишда — Мисрнинг шарқидаги Хавила билан Шур[174] орасида ўрнашди. Қариндошларига душман бўлиб яшардилар[175].</p>

¹⁹Иброҳим ўғли Исҳоқнинг хонадони тарихи қуйидагичадир.Иброҳим Исҳоқнинг отаси эди.

²⁰Исҳоқ Ривқога уйланганда қирқ ёшда эди. Ривқо Батувалнинг қизи бўлиб, акаси Лобон эди. Батувал Орамлик бўлиб, Паддон–Орамдан[176] эди.

²¹Ривқонинг боласи бўлмади. Исҳоқ хотини учун Эгамизга илтижо қилди. Эгамиз унинг илтижоларини эшитди. Ривқо ҳомиладор бўлди.

²²Ривқонинг қорнидаги болалари бир–бири билан уришардилар. Ривқо: “Агар шунақа бўлса, ҳомиладор бўлишимнинг нима фойдаси бор?!”[177] деб бу ҳақда Эгамиздан сўради.

²³Эгамиз Ривқога шундай деди:“Сенинг қорнингда иккита халқ бор,Сендан туғилганлар икки халққа бўлинар[178].Бири иккинчисидан кучли чиқажак,Каттаси кичигига хизмат қилажак.”

²⁴Ривқонинг ой–куни яқинлашиб, эгизак туғди.

²⁵Тўнғичи туғилганда, қип–қизил[179] экан. Унинг танаси жун матога ўхшарди. Шунинг учун унинг исмини Эсов қўйдилар[180].

²⁶Укаси эса Эсовнинг товонини ушлаб туғилди, шунинг учун унинг исмини Ёқуб қўйдилар[181]. Эгизаклар туғилганда, Исҳоқ олтмиш ёшда эди.</p>

²⁷Болалар улғайдилар. Эсов — дала–даштни яхши кўрадиган моҳир овчи, Ёқуб эса уйда ўтиришни ёқтирадиган, беозор одам бўлди.

²⁸Эсов овлаб келган ҳайвонларнинг гўштини Исҳоқ тановул қилиб, лаззат олар, шунинг учун у Эсовни яхши кўрарди. Ривқо эса Ёқубни яхши кўрарди.

²⁹Бир куни Ёқуб ясмиқ[182] шовла пишираётган эди, Эсов очқаганидан сулайиб даладан келиб қолди.

³⁰Эсов Ёқубга:— Менга ана шу қизил овқатингдан бергин, ўлгудай қорним очди, — деди. (Шунинг учун у Эдом[183] деган исм ҳам олган.)

³¹— Бўпти, — деди Ёқуб, — лекин бунинг эвазига менга тўнғичлик ҳуқуқингни[184] сот.

³²— Э, тўнғичлик ҳуқуқимдан менга нима фойда, қорним очганидан ўлай деб турибман, — деди Эсов.

³³— Олдин менга қасам ич, — деди Ёқуб. Эсов Ёқубга қасам ичди. Шундай қилиб, у тўнғичлик ҳуқуқини Ёқубга сотди.

³⁴Шундан кейин Ёқуб Эсовга нон билан ясмиқ шавла берди. Эсов еб–ичиб, ўрнидан турди–да, ўз ишлари билан чиқиб кетди. Шундай қилиб, Эсов ўзининг тўнғичлик ҳуқуқини менсимади.