Read Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб, 2013 Ибтидо 27 Bible Online

Ибтидо 27 - Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб, 2013 bible

Ибтидо 27

¹Исҳоқ қариди, кўзлари хиралашиб, кўрмай қолганда, катта ўғли Эсовни чақирди:— Ўғлим!— Лаббай, отажон! — деб жавоб берди Эсов.

²— Кўриб турибсан, мен қариб қолдим. Тўсатдан ўлиб қолишим мумкин.

³Энди ёйингни, ўқларингни олиб, далага чиқ, менга биронта ҳайвонни овлаб кел.

⁴Кейин мен яхши кўрадиган биронта мазали таом тайёрлаб келтир. Мен таомни еб, ўлимимдан олдин сени дуо қилайин.

⁵Исҳоқ ўғли Эсовга гапираётганда, Ривқо эшитиб турган эди. Эсов далага овга кетганда,

⁶Ривқо ўғли Ёқубга деди:— Аканг Эсовга отангнинг айтган гапини эшитиб қолдим:

⁷Отанг унга: “Менга биронта ҳайвон овлаб кел, мен яхши кўрадиган биронта мазали таом тайёрлагин, таомни еб, ўлимимдан олдин Эгам олдида сени дуо қилайин”, деди.

⁸Энди менинг гапларимни яхшилаб эшит, айтганимни қил, ўғлим.

⁹Сурувга бориб, менга иккита улоқчани танлаб олиб кел. Улоқчалардан отанг яхши кўрадиган мазали таом тайёрлаб берай.

¹⁰Сен таомни отангнинг олдига олиб кириб, унга егизгин, токи отанг ўлимидан олдин сени дуо қилсин.

¹¹— Онажон, биласиз–ку ўзингиз, акам Эсов сержун, менинг терим эса силлиқ, — деди Ёқуб Ривқога.

¹²— Мабодо отам мени пайпаслаб ушлаб кўрса, нима бўлади? Алдаётганимни отам билиб қолади. Отам мени дуо қилиш ўрнига лаънатлайди.

¹³— Ўша лаънат менга келсин, болагинам, — деди Ривқо. — Энди айтганимни қил, бор, улоқчаларни олиб кел.

¹⁴Ёқуб онасининг буйруғига итоат этиб, иккита улоқчани олиб келди. Ривқо улоқчалардан Исҳоқ яхши кўрган мазали таом тайёрлади.

¹⁵Сўнг у Эсовнинг уйдаги яхши кийимларини олди–да, Ёқубга кийгизди.

¹⁶Улоқчаларнинг терисини Ёқубнинг қўлларига ва бўйнининг туксиз жойларига ўради.

¹⁷Ўзи тайёрлаган мазали таом билан нонни ўғли Ёқубнинг қўлига берди.

¹⁸Шундай қилиб, Ёқуб лаган тўла таомни отасининг олдига олиб кирди.— Ассалому алайкум, отажон!— Ва алайкум ассалом! Қайси бирингсан, ўғлим, Эсовмисан, Ёқубмисан?

¹⁹— Тўнғичингиз Эсовман, — деди Ёқуб отасига. — Айтганингизни қилдим, мана, овимдан сиз яхши кўрган таом тайёрладим. Туринг, еб, мени дуо қилинг.

²⁰Исҳоқ ўғлига:— Дарров топиб келдингми, ўғлим? — деди.— Эгангиз Худо йўлимни ўнглади, — деб жавоб берди Ёқуб.

²¹Шундан кейин Исҳоқ Ёқубга деди:— Яқинроқ кел–чи, ўғлим, ушлаб кўрай–чи, ҳақиқатан ҳам ўғлим Эсовмисан ёки йўқми, билайин.

²²Ёқуб отасига яқинроқ борди. Исҳоқ уни пайпаслаб:— Овоз — Ёқубнинг овози, қўллар эса Эсовнинг қўллари, — деди.

²³Ёқубнинг қўллари Эсовнинг қўлларига ўхшаб сержун туюлгани учун, Исҳоқ уни танимади. Шунинг учун Исҳоқ Ёқубни дуо қилишга чоғланди–ю, лекин яна сўради:

²⁴— Сен ҳақиқатан ўғлим Эсовмисан?— Ҳа, Эсовман, — деб жавоб берди у.

²⁵Шундан кейин Исҳоқ:— Энди таомни келтир, — деди. — Таомингдан еб, сени дуо қилайин.Ёқуб таомни отасига келтириб берди. Исҳоқ таомни еб бўлгач, Ёқуб унга шароб келтирди. Исҳоқ шаробни ҳам ичди.

²⁶Сўнгра Исҳоқ унга:— Яқинроқ келиб, мени ўп, ўғлим, — деди.

²⁷Ёқуб яқинлашиб, отасини ўпди. Исҳоқ унинг кийимлари ҳидини искаб, шундай дуо қилди:“О, ўғлимнинг ёқимли ҳидиЭгам марҳамат қилганДаланинг ҳидига ўхшар.

²⁸Худойим ёғдирсин сенгаОсмон шабнамини,Берсин ернинг унумдор тупроғини,Мўл–кўл дон ва шаробни.

²⁹Хизмат қилсин сенга халқлар,Таъзим қилсин сенга эл–улуслар.Ҳукмрон бўлгин қариндошларинг устидан,Таъзим қилсин онангнинг насли сенга.Сени лаънатлаган лаънати бўлсин,Сени дуо қилган барака топсин.”</p>

³⁰Исҳоқ Ёқубни дуо қилиб бўлиши биланоқ, Ёқуб отаси ҳузуридан энди чиққан ҳам эдики, акаси Эсов овдан қайтиб келиб қолди.

³¹У ҳам мазали таом тайёрлаб, отаси олдига олиб кирди.— Отажон, туринг, сизга олиб келган овимнинг гўштидан еб, мени дуо қилинг.

³²— Сен кимсан? — сўради Исҳоқ ундан.— Тўнғич ўғлингиз Эсовман, — деб жавоб берди у.

³³Исҳоқ ҳаяжондан титраб кетиб деди:— Ов овлаб сўйиб, менга олиб келган ким эди? Сен келмасингдан олдин, мен гўштни эндигина еб бўлган эдим! Мен уни дуо қилдим, энди дуо олган удир!

³⁴Эсов отасининг сўзларини эшитгач, ҳаддан ташқари қаттиқ, аччиқ нола қилди.— Мени ҳам дуо қилинг, отажон! — деб ёлворди у отасига.

³⁵Лекин Исҳоқ:— Уканг олдимга кирибди, у мени алдабди, — деди. — Сенга аталган дуони уканг олди.

³⁶— Унга Ёқуб, деб исм қўйилгани бекорга эмас экан–да, — деди Эсов. — У мени икки марта алдади–я![192] Биринчи марта тўнғичлик ҳуқуқимни олган эди[193], энди эса менга аталган дуони ўғирлабди. Менга биронта ҳам дуо сақлаб қўймадингизми? — деб яна сўради у.

³⁷— Мен Ёқубни сенинг устингдан ҳукмрон қилдим, — деди Исҳоқ Эсовга. — Унинг ҳамма қариндош–уруғларини ҳам ўзига хизматкор қилиб бердим. Дон билан шаробни ҳам унга бериб бўлдим. Сенга берадиган ҳеч нарса қолмади–ку, ўғлим!

³⁸— Наҳотки менга биронта ҳам дуо қолдирмаган бўлсангиз?! — деб ўтинди Эсов. — Мени ҳам дуо қилинг, отажон! — деб дод солиб йиғлай бошлади.

³⁹Исҳоқ ўғлига шундай жавоб берди:“Сенинг манзилинг ернинг унумдор тупроғидан нари бўлсин,Осмоннинг шабнамидан маҳрум бўлсин.

⁴⁰Сен қиличнинг дамида яшагайсан,Укангга хизмат қилиб ўтгайсан.Исён қилганингда эса сенУ солган бўйинтуруқни улоқтириб ташлагайсан.”

⁴¹Ёқуб Эсовнинг дуосини ўғирлагани учун, Эсов уни жуда ёмон кўриб қолди. Эсов ўзига ўзи: “Отамнинг куни битиб қолди, азаси ўтгандан кейин Ёқубни ўлдираман”, деди.

⁴²Лекин кимдир Эсовнинг ниятини Ривқога етказди. Ривқо Ёқубни чақириб, унга:— Эсов сени ўлдирмоқчи бўлиб, ўзига таскин бериб юрибди экан, — деди.

⁴³— Энди гапимга қулоқ сол. Ҳозироқ Хоронга[194] — Лобон акамнинг олдига жўна.

⁴⁴Аканг ғазабидан тушгунча, Лобон акамнинг ёнида юр.

⁴⁵Эсов сенинг қилмишларингни унутиб, ғазабидан тушгандан кейин, орқангдан бирортасини жўнатаман, қайтариб олиб келади. Бўлмаса, бир кунда акангдан ҳам, сендан ҳам айрилиб қоламан[195].</p>

⁴⁶Шундан кейин Ривқо Исҳоққа деди:— Эсовнинг анави Хет[196] хотинлари дастидан жонимдан тўйдим. Агар Ёқуб ҳам ўшаларга ўхшаган бирорта Хет қизига уйланса, унда ҳаётим нима кечади?