Read Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб, 2013 Ибтидо 30 Bible Online

Ибтидо 30 - Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб, 2013 bible

Ибтидо 30

¹Роҳила Ёқубга бола туғиб бера олмагач, энди опасига ҳасад қила бошлади.— Менга фарзанд беринг, бўлмаса ўламан! — деди у Ёқубга.

²Ёқуб Роҳиладан қаттиқ ғазабланди.— Нима, мен Худоманми?! Сени бепушт қилиб яратган Худо–ку!

³Шунда Роҳила Ёқубга деди:— Ана, чўрим Билхахнинг ёнига киринг. У менга бола туғиб берсин, токи чўрим орқали мен ҳам болали бўлай[210].

⁴Шундай қилиб, Роҳила эрига Билхахни олиб берди. Ёқуб Билхахнинг ёнига кирди.

⁵Билхах ҳомиладор бўлиб, Ёқубга ўғил туғиб берди.

⁶Роҳила: “Худойим мени оқлади, У менинг илтижоимни эшитиб, менга ўғил ато этди”, деб ўғлининг исмини Дан[211] қўйди.

⁷Билхах яна ҳомиладор бўлиб, Ёқубга иккинчи ўғлини туғиб берди.

⁸Роҳила: “Опам билан қаттиқ олишиб, мен ютиб чиқдим”, деб ўғлининг исмини Нафтали[212] қўйди.

⁹Леах бола туғишдан қолганини англаб етди. Шунда у ҳам ўзининг чўриси Зилпони Ёқубга олиб берди.

¹⁰Зилпо Ёқубга ўғил туғиб берди.

¹¹Леах: “Менга омад кулиб боқди”, деб ўғлининг исмини Гад[213] қўйди.

¹²Сўнгра Зилпо Ёқубга иккинчи ўғлини туғиб берди.

¹³Леах: “Нақадар бахтлиман–а! Энди аёллар мени жуда бахтли экан, деб айтишади”, дея ўғлининг исмини Ошер[214] қўйди.

¹⁴Буғдой ўрими пайти эди. Бир куни Рубен далага борганда, меҳригиё ўсимлигини[215] топиб олиб, онаси Леахга келтирди. Роҳила: “Ўғлингнинг меҳригиёларидан менга ҳам бер”, деб илтимос қилди.

¹⁵Лекин Леах ғазаб билан жавоб қилди:— Эримни тортиб олганинг камлик қилдими?! Энди ўғлимнинг меҳригиёларини ҳам тортиб олмоқчимисан?!— Ўғлингнинг меҳригиёлари эвазига бу кеча эрим сенинг ёнингга киради, унга ижозат бераман, — деди Роҳила.

¹⁶Кечқурун Ёқуб даладан келганда, Леах унга пешвоз чиқди.— Бу кеча менинг ёнимга киришингиз керак, — деди у эрига. — Ўғлим даладан топиб келган меҳригиёга сизни алмаштирдим.Шундай қилиб, Ёқуб Леахнинг ёнига кирди.

¹⁷Худо Леахнинг илтижоларига жавоб берди. У яна ҳомиладор бўлиб, Ёқубга бешинчи ўғлини туғиб берди.

¹⁸Леах: “Чўримни эримга олиб берганим учун, Худойим мени мукофотлади”, деб ўғлининг исмини Иссахор[216] қўйди.

¹⁹Сўнгра у яна ҳомиладор бўлиб, Ёқубга олтинчи ўғлини туғиб берди.

²⁰Леах деди: “Худойим менга яхши ҳадя берди. Энди эрим мени ҳурмат қиладиган бўлади, чунки унга олтита ўғил туғиб бердим.” Шундай деб, ўғлининг исмини Забулун[217] қўйди.

²¹Кейин Леах қиз туғиб, исмини Дина қўйди.

²²Ниҳоят, Худо Роҳилага ҳам марҳамат қилди ва унинг илтижоларига жавоб бериб, бола туғишга қодир қилди.

²³Роҳила ҳомиладор бўлиб, ўғил туғди. “Худо менга ўғил ато этиб, шармандалигимни олиб ташлади”, деди.

²⁴“Эгам менга яна ўғил берсин”, деб ўғлининг исмини Юсуф[218] қўйди.</p>

²⁵Роҳила Юсуфни туққандан кейин кўп ўтмай, Ёқуб Лобонга деди:— Ижозат берсангиз, мен юртимга қайтмоқчиман.

²⁶Хотинларим билан болаларимни ҳам олиб кетсам, дегандим. Ўзингиз биласиз, сизга кўп хизматим сингган, сизга пешана теримни тўкиб уларни топганман. Энди кетишга ижозат берсангиз.

²⁷Лобон эса унга шундай жавоб берди:— Энди илтимос қиламан, менинг гапимга қулоқ сол: фол очтириб кўрган эдим, Эгам менга сен туфайли барака берганини билдим[219].

²⁸Хизмат ҳақингни айт, тўлай.

²⁹— Ўзингиз биласиз: узоқ йиллар давомида сизга кўп хизмат қилдим. Мол–қўйларингиз менинг меҳнатим туфайли қанчалик кўпайганини биласиз.

³⁰Аслида мен келмасимдан олдин молингиз оз эди, энди эса бойлигингиз ҳаддан зиёд кўпайди. Мен туфайли Эгам сизга ҳамма нарсада барака берди[220]. Энди оиламни ўйлайдиган пайт келди.

³¹— Хизмат ҳақингга нима истайсан? — деб яна сўради Лобон.— Менга ҳеч қандай хизмат ҳақи керак эмас, — деб жавоб қилди Ёқуб. — Агар рози бўлсангиз, бир таклифим бор. Мен қўй–эчкиларингизни боқаверай.

³²Бугун сурувингизни оралаб, олачипор ва хол–хол қўйларингизни, қора қўзиларингизни, эчкиларингиздан ҳам хол–холини ва олачипорини[221] ажратиб олай. Хизмат ҳақимга шуларни берсангиз кифоя.

³³Агар мен ҳалол бўлмасам, сиз кейин осонликча билиб оласиз. Менинг хизматимни текширгани келганингизда, қўй–эчкиларимнинг орасида бирортаси ола–була, хол–хол бўлмаса, ёки қўзиларимнинг орасида ҳам бирортаси қора бўлмаса, мени ўғри, деб ҳисоблашингиз мумкин.

³⁴— Яхши, сен айтгандай бўла қолсин, — деди Лобон.

³⁵Лобон ўша куни оқи бор хол–хол ва олачипор така ҳамда урғочи эчкиларни ажратиб олди, қора қўзиларни ҳам айириб олди. Ҳаммасини ўғилларининг ихтиёрига берди.

³⁶Лобоннинг ўғиллари ўша қўй–эчкиларни Ёқуб турган жойдан уч кунда борадиган жойга олиб кетдилар. Ёқуб эса Лобоннинг қолган қўй–эчкиларини боқаверди.

³⁷Ёқуб терак, бодом ва чинор дарахтининг новдаларидан олиб, новдаларни йўл–йўл қилиб пўстлоғини шилди.

³⁸Сўнгра у пўстлоғи тозаланган новдаларни қўй–эчкиларга кўринадиган жойга — сув ичадиган охурлар ичига қўйди[222]. Чунки Лобоннинг қўй–эчкиларини суғоргани олиб келганда, ҳайвонлар шу ерда жуфтлашар эди.

³⁹Қўй–эчкилар оқ йўли бор новдаларни кўриб турганда жуфтлашиб, йўл–йўл, олачипор ва хол–хол насл берарди.

⁴⁰Ёқуб Лобоннинг бошқа қўй–эчкиларидан совлиқларини[223] ажратиб олди. Совлиқ қўйлар жуфтлашаётганда, Ёқуб қўйларнинг юзини Лобоннинг сурувидаги йўл–йўл ва қоп–қора ҳайвонларга қаратиб қўярди. Шу тариқа Ёқуб Лобоннинг қўй–эчкиларидан ўзининг сурувини вужудга келтирди[224] ва Лобонникидан алоҳида қилиб қўйди.

⁴¹Сурувдаги соғлом урғочи қўй ёки эчкилар жуфтлашишга тайёр бўлганда, Ёқуб пўстлоғи арчилган новдаларни ҳайвонларнинг охурига ташлаб қўярди. Ҳайвонлар йўл–йўл новдаларни кўриб турганларида жуфтлашардилар.

⁴²Лекин у нимжон ҳайвонларга шундай қилмасди. Оқибатда Лобон нимжон қўй–эчкиларга, Ёқуб эса соғлом қўй–эчкиларга эга бўлиб қолди.

⁴³Шу йўл билан Ёқубнинг қўй–эчкилари тезлик билан кўпайиб борди, у жуда ҳам бойиб кетди, кўплаб қул ва чўриларга, туялар ва эшакларга эга бўлди.