Read Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб, 2013 Ибтидо 4 Bible Online

Ибтидо 4 - Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб, 2013 bible

Ибтидо 4

¹Одам Ато хотини Момо Ҳавога яқинлашгандан кейин, Момо Ҳаво ҳомиладор бўлди. Момо Ҳаво ўғил кўрди ва: “Худонинг қудрати билан ўғил топдим”, деб номини Қобил[20] қўйди.

²Кейинроқ Момо Ҳаво иккинчи ўғлини туғди ва унга Ҳобил, деб исм қўйди. Болалар улғайиб, Ҳобил — қўйчивон, Қобил — деҳқон бўлди.

³Вақти келиб, Қобил ернинг ҳосилидан Эгамизганазр олиб келди.

⁴Ҳобил ҳам сурувидаги биринчи туғилган қўзилардан биттасини танлаб олиб, сўйди ва қўзининг ёғли жойларини Эгамизганазр қилиб олиб келди. Эгамиз Ҳобилни ва унинг назрини манзур кўрди,

⁵лекин Қобилнинг ўзи ҳам, унинг назри ҳам маъқул бўлмади. Қобил қаттиқ хафа бўлиб, қовоғини солди.

⁶Шунда Эгамиз Қобилга деди: “Нега хафа бўлдинг? Нимага қовоғингни солдинг?

⁷Агар сен тўғри иш қилсанг, сени қабул қилмасмидим?![21] Билгинки, ёмон иш қилсанг, эшигингда гуноҳ пойлаб туради, шерга ўхшаб ташланиб, сени ўлжа қилмоқчи бўлади. Гуноҳ сенинг устингдан ҳукмрон бўлишни истайди. Лекин гуноҳни сен мағлуб қилишинг керак.”

⁸Қобил укаси Ҳобилга: “Юр, далага борамиз”, деб таклиф қилди[22]. Улар далага борганларида, Қобил укасига ташланиб, уни ўлдирди.

⁹Эгамиз Қобилдан: “Уканг Ҳобил қаерда?” — деб сўради.— Билмайман, нима, укам қаерга борса, мен унинг қадамини ўлчаб юришим керакми?! — деб эътироз билдирди.

¹⁰Шунда Эгамиз:— Нима қилиб қўйдинг?! — деди. — Эшитиб ол: укангнинг қони Менга ердан фарёд қилмоқда.

¹¹Укангнинг қони билан ерни булғаганинг учун, энди лаънати бўласан, ерга ҳеч қачон ишлов беролмайсан.

¹²Ерга қанчалик жон куйдириб ишлов бермагин, ер сен учун бошқа мўл ҳосил етиштирмас. Ҳозирдан бошлаб сен ер юзида доимо бир жойдан бошқа жойга қочиб, бошпанасиз, дайдиб юрасан.

¹³Қобил Эгамизга:— Жазойим шунчалик оғирки, бир ўзим кўтара олмайман, — деб жавоб берди.

¹⁴— Бугун Сен мени еримдан ҳайдадинг. Энди мен Сендан узоқ бўлиб яшайман, ер юзида сарсон–саргардон бўлиб, қочиб юраман. Энди мени бирортаси учратиб қолиб, ўлдириб қўйиши мумкин.

¹⁵Шунда Эгамиз:— Йўқ, ҳеч ким сени ўлдирмайди! — деб жавоб берди Қобилга. — Ким сени ўлдирса, ундан етти карра ўч оламан.Шундай қилиб, Эгамиз, Қобилни биров уриб ўлдириб қўймасин, деб унга тамға қўйди.

¹⁶Сўнгра Қобил Эгамиздан узоқлашиб кетди ва Аданнинг шарқидаги Нод[23] деган ерга ўрнашди.</p>

¹⁷Қобилнинг хотини ҳомиладор бўлиб, ўғил туғди. Ўғлига Ханўх, деб исм қўйдилар. Қобил бир шаҳар қурди ва шаҳарга ўғлининг отини бериб, Ханўх, деб атади.

¹⁸Ханўх бир ўғил кўриб, исмини Ирод қўйди. Ироддан — Махувол, Махуволдан — Матушол, Матушолдан — Ламех деган ўғиллар туғилди.

¹⁹Ламех иккита хотин олди. Биттасининг исми Оида, бошқасиники Зилло эди.

²⁰Оида бир ўғил кўриб, исмини Ёбол қўйди. Чодирларда яшайдиган чўпонларнинг ота–бобоси Ёбол бўлди.

²¹Укасининг исми Ювал эди. Ювал лира ва най чалувчи созандаларнинг ота–бобоси бўлди.

²²Зилло ҳам бир ўғил кўриб, исмини Тувалқобил қўйди. Тувалқобил биринчи бўлиб бронза ва темир асбоблар ясаган эди. Тувалқобилнинг Намах деган синглиси бор эди.

²³Ламех хотинларига деди:“Оида ва Зилло, менга қулоқ солинглар.Эй, хотинларим! Гапимни эшитинглар!Бир одамни ўлдирдим мени яралагани–чун,Яна ёш йигитни ўлдирдим мени ургани–чун.

²⁴Қобилни ўлдиргандан етти карра ўч олинса,Ламехни ўлдиргандан етмиш етти карра ўч олинур.”</p>

²⁵Одам Ато билан хотини яна бир ўғил кўрдилар. Момо Ҳаво: “Қобил ўлдирган Ҳобилнинг ўрнига Худо бошқа фарзанд берди”, деб исмини Шис[24] қўйди.

²⁶Шис улғайиб, у ҳам бир ўғил кўрди ва исмини Энўш қўйди. Ўша пайтда одамлар энди Эгамизга сажда қила бошлаган эдилар.