Read Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб, 2013 Шоҳлар 2 1 Bible Online

Шоҳлар 2 1 - Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб, 2013 bible

Шоҳлар 2 1

¹Шоул ҳалок бўлгандан кейин, Довуд Омолек халқини енгиб, Зихлах шаҳрига қайтиб келди ва у ерда икки кун қолди.

²Учинчи куни Шоулнинг қароргоҳидан Довуднинг олдига бир одам келди. У қайғудан кийимларини йиртган, бошига тупроқ сочган[1], аянчли аҳволда эди. Ўша одам Довуднинг олдига келгач, мук тушиб, унга таъзим қилди.

³— Қаердан келяпсан? — деб сўради Довуд.— Исроил қароргоҳидан қочиб келдим, — деди у одам.

⁴— Айт–чи, нима бўлди? — деб сўради Довуд.— Сипоҳлар уруш майдонидан қочдилар, одамларимиздан кўплари ўлдирилди, Шоул билан ўғли Йўнатан ҳам ҳалок бўлди, — деди у. Шунда Довуд:

⁵— Шоул билан ўғли Йўнатаннинг ҳалок бўлганини қаердан биласан? — деб сўради хабарчи йигитдан.

⁶— Тасодифан Гилбова тоғига[2] борган эдим, — деб гапида давом этди у. — Шоул найзасига зўрға суяниб турар, душман отлиқлари ва жанг аравалари эса унга томон ёпирилиб келаётган экан.

⁷Шоул орқасига қараб, мени кўриб қолиб чақирди. “Лаббай”, дедим мен.

⁸“Сен кимсан?” деб сўради Шоул. “Омолек халқиданман”, дедим мен.

⁹Сўнг у: “Бу ёққа кел, мени ўлдир. Тарашадай бўлиб серрайиб қолдиму, лекин жоним чиқмаяпти”, деди.

¹⁰Шоҳ оғир яралангани учун, энди яшай олмаслигига кўзим етиб, уни ўлдирдим. Бошидаги тожини ва қўлидаги билакузугини олиб, сизга — жаноби олийларига келтирдим.

¹¹Довуд бу гапни эшитиб, қайғудан кийимларини йиртди. Бошқалар ҳам шундай қилдилар.

¹²Шоул ва унинг ўғли Йўнатан, Эгамизнинг лашкари — Исроил халқидан кўпчилиги жангда ҳалок бўлган эдилар. Шунинг учун ҳаммалари оқшомгача аза тутиб фарёд қилдилар, рўза тутдилар.

¹³Довуд шум хабарни олиб келган йигитдан:— Қаерликсан? — деб сўради.— Мен Омолек халқиданман, бегона халқданман, — деди йигит.

¹⁴— Эгаммой суртиб Шоулни шоҳ қилиб танлаган эди–ку! Шундай шоҳга қўл кўтариб, ўлдиришдан қўрқмадингми? — деди Довуд унга.

¹⁵Кейин Довуд битта сипоҳини чақирди–да:— Қани, ўлдир уни! — деб буюрди. Йигит Омолекка бир қилич уриб ўлдирди. Довуд унга қарата:

¹⁶— Тилинг ўзингнинг бошингга етди. Эгам мой суртиб танлаган шоҳни мен ўлдирдим, деб ўз оғзинг билан гувоҳлик бердинг, — деди.</p>

¹⁷Довуд Шоул билан унинг ўғли Йўнатан учун марсия куйлади.

¹⁸Сўнг, ушбу марсия[3]Яҳудо халқига ўргатилсин, деб фармон берди. Бу марсия “Ёшур” китобида[4] ёзилган.

¹⁹“Эй, Исроил, йўқ бўлдиҒуруринг сенинг тепаликларингда,Қандай қулаган экан довюраклар!

²⁰Бу хабарни Гатликларга эшиттирманг,Ашқалон[5] кўчаларида ёйиб юрманг.Токи Филист қизлари севинмасин,Суннатсизлар қизлари шод бўлмасин.

²¹Эй, Гилбова тоғлари[6],Тепангизга шудринг, ёмғир тушмасин,Ҳосилдор ерларингиз ҳосилсиз қолсин!Ўша ерларда йўқотди шуҳратиниБаҳодирларнинг қалқони,Шоулнинг қалқонига мой суртилмас энди[7].

²²Бир дам тинмади Йўнатаннинг ёйиЕр тишлаганлар қониданВа йигитларнинг танасидан.Шоулнинг қиличи беҳуда кўтарилмасди.

²³Шоул билан Йўнатан азиз ва дилкаш эдилар,Ҳаётда ҳам, ўлганда ҳам бирга бўлдилар.Бургутдан чаққон,Шердан кучли эдилар улар.

²⁴Шоул учун аза тутинг, эй, Исроил қизлари!У сизларга шоҳона либослар кийдирганди,Либосингизни олтин тақинчоқлар–ла безаганди.

²⁵Урушда қандай қулаган экан довюраклар!Элим тепалигида Йўнатан жонсиз ётар.

²⁶Қайғураман сен учун, биродарим Йўнатан,Менга кўп азизу қадрдон эдинг сен,Нақадар ажойиб эди менга бўлган муҳаббатинг,Аёлларнинг севгисидан ҳам эди ортиқ.

²⁷Қандай қулаган экан довюраклар!Қандай йўқ бўлди жанг қуроллари.”