Read Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб, 2013 Аюб 20 Bible Online

Аюб 20 - Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб, 2013 bible

Аюб 20

¹Намахлик Зўфар шундай деди:

²“Гапларинг мени безовта қилди,Энди гапирмасам бўлмайди.

³Танбеҳларинг билан мени ҳақоратладинг,Лекин энди онгим жавоб бер, деб ундаяпти.

⁴Ўтмишдан билмайсанми?!Ахир, инсонлар ер юзига жойлаштирилгандан бери,

⁵Фосиқларнинг шодлиги узоққа чўзилмайди–ку,Бетавфиқларнинг қувончи бир лаҳзалик–ку!

⁶Такаббурликлари самога етса ҳам,Бошлари булутларга тегса ҳам,

⁷Ўзларининг ахлатидай бутунлай йўқ бўлиб кетади.Уларни олдин кўрганлар: “Қани энди улар?” деб сўрайдилар.

⁸Фосиқлар тушдай ўтиб кетадилар, уларни топиб бўлмайди.Кечаси кўринган шарпадай ғойиб бўладилар.

⁹Ҳа, фосиқларни кўрганлар уларни бошқа кўрмайдилар,Маконлари энди уларни танимайди.

¹⁰Фосиқларнинг фарзандлари камбағаллардан мурувват кутадилар,Ўз қўллари билан тортиб олган бойликларини қайтариб берадилар.

¹¹Фосиқлар ёш ва кучли эди,Энди суяклари тупроқда ётади.

¹²Фосиқлик уларнинг оғизларида ширин туюлди,Шунинг учун фосиқликниТилларининг тагига солиб, сўриб ўтирибдилар.

¹³Фосиқликни ташлагиси келмай,Оғзиларида ушлаб турсалар ҳам,

¹⁴Ўша еганлари қорниларида аччиқ бўлади,Илонларнинг заҳрига айланади.

¹⁵Бойликларни ютиб, қайтиб қусадилар,Қорниларидан бўлса ҳам,Худо қайтариб олиб қўяди.

¹⁶Улар кобра илонларнинг заҳарини сўрадилар,Заҳарли илон уларни ўлдиради.

¹⁷Энди фосиқлар оқар дарёлардан —сут ва асал оқадиган ирмоқлардан завқ олмайдилар.

¹⁸Заҳмат билан топганларидан баҳраманд бўлмайдилар.Савдо–сотиқ қилиб топганларининг гаштини сурмайдилар.

¹⁹Ахир, фосиқлар камбағалларга зулм қилиб,Бўлганича бўлсин, деб ташлаб кетгандилар.Ўзлари қурмаган уйларни камбағаллардан тортиб олгандилар.

²⁰Улар нафс балосига учраган, ҳеч қачон қониқмайдилар.Орзу–ҳавас қилиб йиққан бойликлари уларни қутқармайди.

²¹Улар ҳеч нарса қолдирмай, еб битирганди.Шунинг учун фаровонлиги узоққа чўзилмайди.

²²Фаровонлик даврида ҳам улар ғам–ташвишга тўладилар.Уларнинг бошига офату кулфатлар тушади.

²³Фосиқлар қоринларини тўйдириб бўлганларида,Худо уларга бор ғазабини сочади.Уларнинг устига Ўз зарбаларини ёғдиради.

²⁴Фосиқлар темир қуролдан қочсалар,Бронза найза уларни тешиб ўтади.

²⁵Найза уларнинг таналаридан суғуриб олинади,Ҳа, ялтироқ найза уларнинг жигарларидан тортиб чиқарилади,Уларни ваҳима қамраб олади.

²⁶Уларнинг хазиналари зулматда йўқ бўлиб кетади.Инсон ёқмаган олов уларни ютиб юборади,Олов фосиқларнинг чодирию ундаги бор нарсасини йўқ қилади.

²⁷Само уларнинг айбини кўрсатади,Ер уларга қарши гувоҳлик беради.

²⁸Худонинг ғазаби келган куниУйидагиларни сел оқизиб кетади.

²⁹Худо фосиқларга берган улуш ана шулардир,Худонинг уларга тайинлаган насибаси мана шудир.”