Read Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб, 2013 Ишаё 37 Bible Online

Ишаё 37 - Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб, 2013 bible

Ишаё 37

¹Шоҳ Ҳизқиё буларни эшитгач, қайғудан либосларини йиртди. Қанорга ўраниб[201], Эгамизнинг уйига борди.

²Ҳизқиё бош вазир Элияқимга, котиб Шавна ва оқсоқол руҳонийларга, қанорга ўранинглар, деди–да, уларни Омиз ўғли Ишаё пайғамбар олдига юборди.

³Улар Ишаёга шундай дедилар:— Ҳизқиё айтяптики: “Бугун жафо чекяпмиз, танбеҳ эшитяпмиз, шарманда бўляпмиз. Биз кўзи ёриётган, лекин туғиш учун мадори қолмаган аёлга ўхшаймиз.

⁴Балки Оссурия мулозимининг сўзларини Эганг Худо эшитар. Барҳаёт Худони таҳқирласин, деб Оссурия шоҳи ўзининг мулозимини юборибди. Балки Эганг Худо эшитиб, бу сўзлар учун уни жазолар. Энди юртда қолган халқ учун илтижо қил.”

⁵Шоҳ Ҳизқиёнинг аъёнлари Ишаёнинг олдига келганда,

⁶Ишаё уларга шундай деди:— Шоҳингизга шу гапларни етказинглар: “Эгамиз шундай айтмоқда: ‘Оссурия шоҳининг қуллари Мени ҳақоратлаб айтган сўзларидан қўрқма.

⁷Мен Оссурия шоҳига бир руҳ юбораман. Шоҳ бир миш–мишни эшитиб, ўз юртига қайтиб кетади. Унга ўз юртида ажал келтираман.’”</p>

⁸Оссурия шоҳи Санхаривнинг Лахиш шаҳридан[202] кетганини шоҳнинг мулозими эшитди. Кейин у ҳам қайтиб кетди. Шоҳни Либна шаҳрига қарши уришаётган ерида топди.

⁹Санхарив: “Ҳабашистон[203] шоҳи Тирхоқо сен билан уруш қилгани отланди”, деган бир хабарни эшитди. У бу гапни эшитиб, Яҳудо шоҳи Ҳизқиёга элчилар орқали шу гапни етказди:

¹⁰“Умид қилган Худойинг, ‘Қуддус Оссурия шоҳига таслим бўлмайди’, деб сени алдамасин.

¹¹Мана, ўзинг эшитгансан–ку! Оссурия шоҳлари ҳамма юртларни ер билан яксон қилган. Энди сен қутуламан, деб ўйлаяпсанми?!

¹²Оталарим қанча халқларни хонавайрон қилди. Уларни худолари қутқармади–ку! Гозан, Хорон, Разаф аҳолиси, Талассарда яшаган Эден халқлари қутула олдими?!

¹³Қани, айт–чи, Хомат шаҳрининг шоҳи қани энди?! Арпад, Сефарвайим, Хана, Иввах шаҳарларининг шоҳлари қани?!”

¹⁴Ҳизқиё хабарчиларнинг қўлидан мактубни олиб ўқигач, Эгамизнинг уйига кирди. Мактубни Эгамизнинг олдида ёйди.

¹⁵Кейин у Эгамизга ёлвориб ибодат қилди:

¹⁶“Эй икки каруб орасида тахт қурган Исроил халқининг Худоси — Сарвари Олам! Бутун ер юзидаги шоҳликларнинг танҳо Худоси Сенсан. Осмонни ва ерни Сен яратгансан.

¹⁷Эй Эгамиз! Қулоқ солиб, эшит. Эй Эгамиз, кўзларингни очиб, қара. Санхаривнинг ҳамма айтганларини, у барҳаёт Худони қандай ҳақоратлаганини билиб қўй.

¹⁸Эй Эгамиз! Биз биламизки, Оссурия шоҳлари ҳамма халқларни ва уларнинг юртларини вайрон қилганлар.

¹⁹Ўша халқларнинг худоларини оловда ёқиб, йўқ қилганлар. Чунки ўша нарсалар худолар эмас, балки инсон қўли билан ёғочдан, тошдан ясалган нарсалар эди.

²⁰Эй Эгамиз Худо! Энди Сен бизни Санхаривнинг қўлидан қутқаргин. Токи бутун ер юзидаги шоҳликлар билсин, Сен танҳо Эгамизсан![204]”</p>

²¹Омиз ўғли Ишаё Ҳизқиёга шундай хабар юборди:“Исроил халқининг Худоси — Эгамиз айтмоқда: ‘Оссурия шоҳи Санхарив ҳақида қилган илтижоларингни эшитдим.’

²²Эгамиз унга қарши шу сўзларни менга аён қилди:‘Бокира қиз[205] Қуддус[206] сендан нафратланади,Устингдан кулади.Гўзал Сион орқангдан масхара қилади,Бошини чайқайди.

²³Кимни ҳақорат қилдинг ўзи?Кимни таҳқирладинг?Кимга қўрс гапирдинг?Киборларча боқдинг, ҳей?Исроил халқининг муқаддас Худосига!

²⁴Ўз қулларинг орқали Мен, Раббийни ҳақорат қилдинг.Ўзинг ҳақингда айтдингки:«Тоғ чўққиларини жанг аравалари билан забт этдим.Лубнондаги инсон қадами етмаган жойларга етиб бордим.Энг баланд садр дарахтларини,Энг аъло сарв дарахтларини қўпордим.Лубноннинг энг узоқ тепаликларига,Ҳатто энг қалин ўрмонларига етиб бордим.

²⁵Мен қудуқлар қазиб, сувларидан ичдим.Мисрнинг ҳамма дарёлариниОёғим кафти билан қуритдим».

²⁶Эшитмаганмисан, эй Санхарив,Анча олдин мўлжаллаб қўйган эдим,Буни азалдан режа қилган эдим.Энди амалга оширдим.Қалъаларни вайронага айлантирсин, дебМен сенга куч бердим.

²⁷Қўл, қаноти қирқилди шаҳар аҳлининг,Ваҳимага тушиб, уятга қолдилар.Улар далада ўсган ўт, янги майсалардайдир.Томларда ўсган майсаларга[207] ўхшаб,Етилмасдан олдин қуриб қолдилар[208].

²⁸Сени ҳар томондан биламан, эй Санхарив!Қачон урушга чиқиб,Уйингга қачон қайтишингни ҳам биламан.Биламан: Мендан ғазабдасан.

²⁹Мендан қаттиқ ғазабдасан.Манманлигинг қулоғимга етиб келди.Энди мен бурнингдан ҳалқамни,Оғзингдан сувлиғимни ўтказаман[209].Келган йўлингдан сени қайтариб олиб кетаман.’

³⁰Эй Ҳизқиё, мана булар сен учун нишона бўлади: бу йил ўз–ўзидан ердан ўсиб чиққанларни тановул қиласиз. Иккинчи йил биринчисининг ўрнидан ўсиб чиққанини ейсизлар. Учинчи йил эса уруғ экиб, ҳосил ўрасиз. Узумзорлар барпо қилиб, мевасин тановул қиласиз.

³¹Яҳудо халқининг қутулиб қолганлари яна илдиз отади, юқорида мева беради.

³²Халқнинг қолгани Қуддусдан, қутулганлари Сион тоғидан келади. Сарвари Олам Ўз ғайрати билан буни амалга оширади.

³³Оссурия шоҳи тўғрисида Эгамиз шундай айтмоқда: ‘Санхарив бу шаҳарга киролмайди, ўқлар отолмайди. Қалқони билан шаҳарга яқинлашмайди, шаҳар деворига қиялатиб тупроқ уйдирмайди[210].

³⁴Келган йўлидан қайтиб кетади, шаҳарга кирмайди, — деб айтмоқда Эгамиз.

³⁵— Ўзимнинг ҳақи–ҳурматим, қулим Довуднинг ҳақи–ҳурмати бу шаҳарни ҳимоя қилиб, сақлайман.’”

³⁶Эгамизнинг фариштаси Оссурияликларнинг қароргоҳига бориб, 185.000 кишини ўлдирди. Мана, тонг саҳарда уларнинг ҳаммаси ўлик жасад!

³⁷Оссурия шоҳи Санхарив қароргоҳни ташлаб, орқага қайтди. Ўз уйи Найнавога қайтиб, ўша ерда яшади.

³⁸Санхарив ўз худоси Нисрохнинг уйида сажда қилаётган эди. Ўғиллари Одраммалек билан Саризар унга бир қилич уриб ўлдирди. Иккови ҳам Арарат юртига[211] қочиб кетди. Санхаривнинг ўрнига ўғли Исархаддўн шоҳ бўлди[212].