Read Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб, 2013 Еремиёнинг марсияси 4 Bible Online

Еремиёнинг марсияси 4 - Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб, 2013 bible

Еремиёнинг марсияси 4

¹Вой шўрим!Олтин хира тортди,Соф тилла жилосини йўқотди.Ҳар бир кўча бошидаМаъбад тошлари сочилиб ётибди.

²Қуддуснинг азиз фарзандлариОлтиндан ҳам қадрли эди,Эвоҳ, энди эса уларКулол ясаган сопол идишдайҚадрсиз бўлиб қолдилар.

³Ҳатто чиябўрилар,Ўз болаларини эмизишар.Менинг халқим эса туяқушга ўхшаб қолди,Улар ўз фарзандларига шафқат қилмайди.

⁴Чақалоқлар жуда чанқаганТиллари танглайига ёпишиб қолган,Нон сўраб, ёш болалар тиланчилик қиляпти,Бироқ ҳеч ким уларга бир бурда ҳам нон бермайди.

⁵Тансиқ таомлар еган одамларЭнди кўчаларда очликдан ўляптилар.Қимматбаҳо либос кийиб ўсганларЭнди кул уюмлари орасида ётибдилар.

⁶Садўм шаҳрига қарши инсон қўли кўтарилмади,Аммо бу шаҳар бир зумда вайрон бўлди.Халқимнинг тортган жазосиСaдўмнинг жазосидан ҳам оғирроқ бўлди.

⁷Сутдан ҳам оқ, қордан ҳам оппоқ эдиЙўлбошчиларимизнинг кўнгиллари,Маржондай товланарди соғлом таналари,Ёқутдай кўркам эди кўринишлари.

⁸Энди таниб бўлмас уларни кўчаларда,Уларнинг юзлари куядан ҳам қорароқ тусда.Бужмайган терилари суякларга ёпишган,Тарашадан ҳам баттар қуриб–қақшаб кетган.

⁹Нобуд бўлганлар қилич тиғиданБахтлироқдир очлик қурбонларидан.Зеро, қаҳатчиликка дучор бўлганларЖонларини аста–секин таслим қиларлар.

¹⁰Меҳрибон оналар туққан болалариниЎз қўллари билан пиширдилар.Халқим ҳалокатга учраганда,Болалари уларга озуқа бўлди.

¹¹Эгамизнинг қаҳр–ғазаби қайнади,У аччиқ қаҳрини сочди,Қуддус шаҳрида олов ёндирди,Олов шаҳарни пойдеворигача куйдирди.

¹²Душман Қуддус дарвозаларини ёриб ўтишигаЕр юзидаги ҳукмдорлар ишонмаганлар.Жаҳондаги одамлар буни ҳатто хаёлига ҳам келтирмаганлар.

¹³Шаҳардаги пайғамбарларнинг гуноҳи,Руҳонийларнинг жиноятлари бунга сабаб бўлди.Ахир, улар шаҳарда солиҳ одамнинг қонини тўкдилар.

¹⁴Ҳа, улар ўз кийимини қонга булғадилар,Уларнинг кийимидан одамлар ҳазар қиладилар.Кўр одамдай бу йўлбошчиларКўчаларда дайдиб юрибдилар.

¹⁵“Йўқол, ҳаром!” деб бақиради ҳамма уларга,“Йўқолларинг! Йўқол! Тега кўрманг сизлар бизларга!”Қочиб, ғарибу мусофир бўлиб юрганда улар,“Бу ердан чиқиб кетинглар”, деб халқлар уларни ҳайдар.

¹⁶Эгамизнинг Ўзи тарқатиб юборди уларни,Бу йўлбошчиларга энди У назар солмайди.Руҳонийларга ҳеч ким ҳурмат кўрсатмайди,Оқсоқолларга ҳеч ким марҳамат қилмайди.

¹⁷Беҳуда кутавериб мадад,Толди бизнинг кўзимиз,Мадад бера олмайдиган бир халққаУмид боғлаган эканмиз.

¹⁸Ҳар бир қадамимизни пойлади ёвимиз,Ўз кўчаларимизда юролмадик биз.Бор–йўғи саноқли кунимиз қолди.Бизнинг умримиз поёнига етди.

¹⁹Бизни таъқиб қилувчиларБургутдан ҳам тезроқ учишарди,Улар тоғларда бизни овлашарди,Чўлларда бизни пойлашарди.

²⁰Эгамиз танлаган шоҳ уларнинг тузоғига илинди,Эвоҳ, ҳаётимиз манбаи у эди.Биз шоҳимиз соясидаХалқлар орасида яшаймиз, деб ўйлагандик.

²¹Эй Уз юртида яшовчи қиз Эдом,Хурсанд бўл, шодлан!Бироқ сен ҳам жазо косасидан ичасан,Маст бўлиб кийимингни ечасан.

²²Эй қиз Қуддус, жиноятларинг учунСен жазоингни тортиб бўлдинг.Энди Эгамиз сени сургунда ушлаб турмайди.Эй қиз Эдом, сенинг гуноҳларингни эсаЭгамиз фош қилади,Жиноятларинг учун У сени жазолайди.