Read Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб, 2013 Ҳизқиё 7 Bible Online

Ҳизқиё 7 - Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб, 2013 bible

Ҳизқиё 7

¹Эгамиз менга Ўз сўзини аён қилди:

²“Эй инсон, Эганг РаббийИсроил юрти ҳақида шундай деб айтмоқда: Куни битди! Бутун юртнинг куни етди!

³Эй Исроил, сенинг кунинг битди, Мен қаҳримни устингга сочаман. Тутган йўлинг учун сени ҳукм қиламан, жирканч одатларинг учун жазолайман.

⁴Сенга ачинмайман, раҳм ҳам қилмайман. Тутган йўлинг учун, жирканч одатларинг учун адабингни бераман. Ўшанда Эганг Мен эканлигимни билиб оласан.”

⁵Эгамиз Раббий шундай деб айтмоқда: “Даҳшатли кулфат! Мана, кулфат келмоқда!

⁶Кунинг битди! Эвоҳ, кунинг битди! Мана, бало бошингга етди!

⁷Эй, юртда яшовчи одам, ҳалокатинг келди! Тоғларда хурсандчилик эмас, саросима ҳукм сурадиган кун келди.

⁸Кўп ўтмай сени ғазабимга гирифтор этаман, жаҳлимдан тушмагунимча қаҳримни устингга сочаман. Тутган йўлинг учун сени ҳукм қиламан, жирканч одатларинг учун жазолайман.

⁹Сенга ачинмайман, раҳм қилмайман. Тутган йўлинг учун, жирканч одатларинг учун адабингни бераман. Ўшанда сени жазолаган Эганг Мен эканлигимни билиб оласан.

¹⁰Ана, кулфат куни етиб келди! Ҳалокат бошингга тушди! Зўравонлик гуллади, мағрурлик куртаклади.

¹¹Зўравонлик фосиқликни жазолайдиган хивичга айланди. Бу одамларнинг биронтаси омон қолмайди. Тўкинлигу бойлиги, дабдабаси йўқ бўлади.

¹²Ўша вақт келди! Ўша кун яқинлашди! Харидор харид қилган нарсасидан қувонмасин, сотувчи кўрган зараридан ғам чекмасин. Менинг ғазабим бутун оломон устига бирдай ёғилади.

¹³Сотувчи билан харидор тирик қолган тақдирда ҳам, сотувчи сотган ерини қайтариб ололмайди. Бутун оломонга тегишли бу башоратни қайтариб бўлмайди. Гуноҳ қилганлари учун уларнинг бирортаси ўз ҳаётини сақлаб қололмайди.

¹⁴Бурғулар чалинди, ҳаммаси тайёр бўлди. Аммо жангга ҳеч ким кирмади, чунки Менинг ғазабим бутун оломон устига ёғилади.</p>

¹⁵Кўчада жанг бўлмоқда. Ичкарида очарчилигу ўлат ҳукм сурмоқда. Даладагилар жангда ҳалок бўладилар, шаҳардагилар очарчилигу ўлатдан ўладилар.

¹⁶Омон қолганлар даштдаги кабутарлардай тоғларга қочади. Улар гуноҳ қилганлари учун инграйди.

¹⁷Одамларнинг қўлларида мадор қолмайди, иштонлари ҳўл бўлади.

¹⁸Улар қанорга ўранишади, даҳшат уларнинг ёпинчиғи бўлади. Юзлари шувут, боши кал бўлади.

¹⁹Кумушларини кўчага улоқтиришади, олтини ахлат каби бўлади. Эгамизнинг ғазаб кунида кумушу олтини уларга нажот бера олмайди. Уларнинг нафсини қондирмайди, оч қоринларини тўйғизмайди. Ҳа, олтину кумуш халқимга тўғоноқ бўлди.

²⁰Улар кўз–кўз қилиб юрган чиройли олтин безакларидан макруҳ худолару жирканч бутларни ясадилар. Шу сабабдан Мен бойликларини улар учун ахлат каби қиламан.”

²¹“Мен ўша бойликларни келгиндиларга ўлжа қилиб бераман, дунёнинг фосиқларига талатаман. Улар халқимнинг бисотини ҳаром қиладилар.

²²Мен халқимдан юзимни ўгираман. Шунда улар азиз уйимни булғайдилар. Ҳа, зўравонлар бостириб келиб, уни булғайдилар.”

²³“Халқим учун занжирлар тайёрланг! Зеро, юртда қотиллик авжга чиққан. Қуддус шаҳри зўравонликка тўлган.

²⁴Мен юртимга энг ваҳший халқларни бошлаб келаман. Улар халқимнинг уйларига эгалик қилишади. Мен кучлиларнинг мағрурлигига чек қўяман. Халқимнинг саждагоҳлари ҳаром қилинади.

²⁵Даҳшату алам халқимни қамраб олади. Улар тинчликка интилишади, аммо тинчлик бўлмайди.

²⁶Кулфат кетидан кулфат келади, миш–миш кетидан миш–миш тарқалади. Одамлар башорат қидириб, пайғамбар олдига беҳуда боришади. Руҳонийлар таълимот беришга, оқсоқоллар маслаҳат беришга ожиз бўладилар.

²⁷Шунда шоҳ қайғуга ботади, шаҳзодалар тушкунликка тушадилар. Қўрққандан юрт аҳлининг қўли титрайди. Мен уларни қилган қилмишларига яраша жазолайман. Улар бошқаларни қандай ҳукм қилган бўлса, Мен ҳам уларни худди шундай ҳукм қиламан. Ўшанда Эгаси Мен эканлигимни билиб оладилар.