Read Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб, 2013 Хўшея 4 Bible Online

Хўшея 4 - Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб, 2013 bible

Хўшея 4

¹Эгамизнинг даъвоси бор бу юрт аҳолисига,Эй Исроил халқи, қулоқ тут Эгамизнинг сўзига:“Бу юрт вафою садоқатни билмайди,Улар Мен, Худони тан олмайди.

²Қачон қарамаса лаънат айтишади,Алдашади, одам ўлдиришади,Ўғирлик қилиб, фаҳш ишларга берилишади.Ҳамма ёқда зўравонлик, қотилликлар қилишади.

³Мана шунинг учун юрт қуриб бормоқда,У ерда яшовчи халқ нобуд бўлмоқда.Ҳалок бўлмоқда ёввойи ҳайвонлар,Кўкдаги қушлару ҳатто денгиздаги балиқлар.</p>

⁴Биронтангиз халқни айбламанг!Уларга таъна қилманг!Менинг даъвоим сизларга қаршидир,Эй руҳонийлар!

⁵Сизлар кечаю кундуз қоқиласизлар,Ҳатто пайғамбарлар ҳам сизлар билан бирга қоқилади.Сизларни деб Мен халқингизни нобуд қиламан!

⁶Ана, халқим Мени билмагани учун нобуд бўлмоқда.Бу сизнинг айбингиз, эй руҳонийлар!Ахир, сизлар воз кечдинглар Мени билишдан,Энди Мен ҳам воз кечаман сиздан.Менинг руҳонийларим бўлмайсизлар!Сизлар Худойингизнинг қонунларини унутдингизлар,Шунинг учун Мен ҳам фарзандларингизни унутаман.

⁷Эй руҳонийлар, кўпайгани сари сизнинг сонингиз,Менга қарши кўпроқ гуноҳ қилдингиз.Энди улуғворлигингизни шармандаликка алмаштираман.

⁸Ахир, сизлар халқимнинг гуноҳ қурбонликлари биланҚорнингизни тўйғиздингиз,Халқимнинг қабиҳликларига ташнадир сиз.

⁹Мана, Мен халқимни ҳам,Сизни ҳам бирдай жазолайман.Тутган йўлларингиз,Қилган қилмишларингизга яраша қайтараман.

¹⁰Сизлар ейсизлар, аммо қорнингиз тўймайди,Зино қиласизлар, аммо сонингиз кўпаймайди.Сизлар Менга бўйсунмай қўйгансиз.</p>

¹¹Фаҳш, шаробнинг эски ва янгисиХалқимни эс–ҳушидан айирди.

¹²Улар ёғоч бутдан ваҳий сўрашади.Таёқдан панд–насиҳат олишади.Шаҳвоний ҳирс уларни йўлдан урди,Улар Мен, Худосига бевафо бўлди.

¹³Қурбонликлар қилишаётир тоғ чўққиларида,Тутатқилар тутатишаётир қирларда,Эман, чинор ва қайрағочларнинг оромбахш сояларида.Эй халқим, натижада қизларинг фоҳиша бўлди,Келинларинг зинога ботди.

¹⁴Аммо Мен фоҳиша қизларингни жазоламайман,Зинокор келинларингнинг адабини бермайман.Ахир, эркакларнинг ўзи ғарлар олдига бормоқда,Саждагоҳ фоҳишалари билан улар қурбонликлар келтирмоқда.Айтилган–ку, эс–ҳушидан айрилган халқ нобуд бўлади, дея.

¹⁵Исроил халқи Менга бевафолик қилса ҳам,Бу жиноятга Яҳудо халқи қўл урмасин.Улар сажда қилгани Гилгалга бормасин,Байт–Обунга ҳам оёқ босмасин.‘Худо шоҳид’, дея қасам ичишмасин.

¹⁶Ҳа, эшакдай ўжардир Исроил халқи,Кўп ўтмай Мен уларни яйловга ҳайдаб юбораман,Улар кенг даладаги ёлғиз қўзига ўхшаб қолишади.

¹⁷Эфрайим халқи кўнгил боғлади бутларга,Билганларини қилишсин, қўйинг уларни ўз ҳолига!

¹⁸Айш–ишратдан кейин улар фаҳшга берилишар.Уларнинг йўлбошчилари беҳаёликни яхши кўрар.

¹⁹Қуюн уларни супуриб кетади.Бутларга қилган қурбонликлари туфайли шарманда бўлишади.”