Read Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб, 2013 Янги аҳд 13 Bible Online

Янги аҳд 13 - Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб, 2013 bible

Янги аҳд 13

¹Ўша куни Исо уйдан чиқиб, кўл бўйига бориб ўтирди.

²Унинг атрофида шу қадар кўп оломон тўпландики, У қайиққа тушиб, ўтиришга мажбур бўлди. Оломон эса кўл қирғоғида турарди.

³Исо масал орқали халққа кўп нарсаларни ўргатди:“Қулоқ солинглар! Бир деҳқон уруғ сепгани чиқибди.

⁴У уруғ сепаётганда баъзи уруғлар сўқмоқ йўл устига тушибди. Қушлар учиб келиб, уруғларни чўқиб кетибди.

⁵Баъзи уруғлар тупроғи кам тошлоққа тушибди. Тупроқ чуқур бўлмагани учун, уруғлар тез кўкариб чиқибди.

⁶Бироқ қуёш чиққач, қовжираб, илдизи бўлмагани учун сўлиб қолибди.

⁷Бошқа уруғлар тиканлар орасига тушибди. Тиканлар ўсиб, уруғларни бўғиб қўйибди.

⁸Яна бошқа уруғлар эса яхши тупроққа тушибди. Баъзилари юз, баъзилари олтмиш, баъзилари эса ўттиз баробар кўп ҳосил берибди.

⁹Кимнинг эшитар қулоғи бўлса, эшитсин!”

¹⁰Шундан кейин шогирдлар келиб, Исодан сўрадилар:— Нега одамларга масаллар билан гапиряпсиз?

¹¹У шундай жавоб берди:— Осмон Шоҳлигининг сирларини билиш уларга эмас, сизларга берилган.

¹²Зеро, кимда бор бўлса, унга яна берилади ва унда мўл–кўлчилик бўлади. Аммо кимда йўқ бўлса, бори ҳам тортиб олинади.

¹³Одамларга масаллар билан гапираётганимнинг сабаби шуки, улар қараб туриб кўрмайдилар, қулоқ солиб туриб, эшитмайдилар ва англамайдилар.

¹⁴Ишаёнинг башорати уларда бажо бўлган:“Сизлар эътибор бериб тинглайсиз,Лекин ҳеч қачон тушунмайсиз,Яхшилаб қараб турасиз,Аммо ҳеч қачон англамайсиз.

¹⁵Зеро, бу халқнинг ақли ўтмас бўлди,Қулоқлари оғирлашди,Улар кўзларини юмиб олишди.Токи кўзлари билан кўрмасинлар,Қулоқлари билан эшитмасинлар,Ақллари билан англамасинлар,Тағин Менга қайтиб, шифо топмасинлар.”

¹⁶Сизлар эса ниҳоятда бахтлисизлар! Ахир, сизларнинг кўзларингиз кўради, қулоқларингиз эшитади.

¹⁷Сизларга чинини айтай: қанчадан–қанча пайғамбарлар, қанчадан–қанча солиҳ одамлар сиз кўрганларни кўришни истаганлар, аммо кўрмаганлар. Сизлар эшитганларни эшитишни улар истаганлар, аммо эшитмаганлар.

¹⁸“Уруғ сепувчи ҳақидаги масалнинг маъносини англаб олинглар.

¹⁹Осмон Шоҳлиги тўғрисидаги каломни эшитган, аммо тушуниб олмаган одамга ёвуз шайтон келиб, унинг юрагига экилган каломни ўғирлаб кетади. Сўқмоқ йўл устига тушган уруғлар ана шуларга ишорадир.

²⁰Тошлоқ ерга сепилган уруғлар эса шундай одамларни билдиради: улар каломни эшитганда, уни дарров севинч билан қабул қиладилар.

²¹Лекин уларнинг илдизи бўлмагани учун узоқ вақтга чидамайдилар. Калом туфайли қийинчилик ёки қувғинга дучор бўлишса, дарров чекинадилар.

²²Тиканлар орасига сепилган уруғлар шундай одамларни билдирадики, улар Худонинг каломини эшитадилар, лекин дунёнинг ташвишлари ва бойликка ўчлик каломни бўғиб қўяди, калом эса самарасиз қолади.

²³Яхши тупроққа сепилган уруғлар эса шундай одамларни билдиради: улар каломни эшитиб, унинг маъносини тушуниб оладилар. Уларнинг баъзилари юз баробар, баъзилари етмиш баробар ва баъзилари ўттиз баробар мўл ҳосил берадилар.”

²⁴Исо уларга бошқа бир масал айтиб берди: “Осмон Шоҳлигини ўз даласига яхши уруғ сепган бир одамнинг вазиятига ўхшатса бўлади.

²⁵Ҳамма ухлаб ётганда, душман келиб, буғдойзорга бегона ўт уруғини сепиб кетибди.

²⁶Буғдой ўсиб, бошоқлай бошлаганда, бегона ўтлар ҳам ўсиб чиқибди.

²⁷Хизматкорлар келиб, хўжайинга айтибдилар:— Хўжайин, далангизга яхши уруғ эккан эдингиз–ку! Манави бегона ўтлар қаёқдан пайдо бўлди экан?

²⁸— Бу — душманнинг иши, — деб жавоб берибди хўжайин. Хизматкорлар хўжайинга:— Истасангиз, биз бориб ўша ўтларни юлиб ташлаймиз.

²⁹— Йўқ, — дебди у, — сизлар бегона ўтларни юлаётганларингизда, буғдойни ҳам қўшиб юлиб олишингиз мумкин.

³⁰Майли, ўрим–йиғим пайтигача буғдой билан бирга бегона ўтлар ҳам ўсаверсин. Пайти келганда ўроқчиларга: “Аввал бегона ўтларни йиғиштириб, боғланглар–да, ёқиб юборинглар, кейин буғдойни йиғиштириб, омборхонамга жойланглар”, дейман.

³¹Исо уларга яна бошқа бир масални айтиб берди: “Осмон Шоҳлиги бир одам ўз боғига сепган хантал уруғига ўхшайди.

³²Хантал уруғларнинг энг майдаси бўлса–да, ўсиб чиққанда, ҳамма кўкатлардан баланд бўлади. У шундай дарахт бўладики, қушлар унинг шохларига уя қуради.”

³³Исо уларга бошқа бир масални ҳам айтиб берди: “Худонинг Шоҳлиги хамиртурушга ўхшайди. Аёл бир бўлак хамиртурушни уч тоғора унга қорса ҳам, ҳамма хамир ошади.”

³⁴Исо буларнинг ҳаммасини оломонга масаллар билан гапирди. Масалсиз уларга ҳеч нарса тўғрисида гапирмасди.

³⁵Шундай қилиб, пайғамбарнинг қуйидаги сўзлари бажо бўлди:“Оғзимни масалга очаман,Дунё яратилгандан бери сир сақланганларниСизга эълон қиламан.”

³⁶Шундан кейин Исо оломон олдидан кетиб, уйга кирди. Шогирдлари Исонинг олдига келиб:— Бегона ўтлар ҳақидаги масални бизга тушунтириб беринг, — дедилар.

³⁷Исо шундай жавоб берди:— Яхши уруғ сепувчи Инсон Ўғлидир.

³⁸Дала оламдир, яхши уруғлар — Осмон Шоҳлигининг одамлари, бегона ўтлар эса ёвуз шайтоннинг одамларидир.

³⁹Бегона ўтларни сепган душман — иблис, ўрим–йиғим — охирзамон, ўроқчилар эса фаришталардир.

⁴⁰Бегона ўтларни йиғиштириб, оловда ёқишгандай, охирзамонда ҳам худди шундай воқеа юз беради.

⁴¹Инсон Ўғли Ўз фаришталарини юборади. Фаришталар Унинг Шоҳлигидан гуноҳга ундаган ҳаммани ва барча бадкирдорларни йиғиб оладилар.

⁴²Уларни ловуллаб турган ўчоққа ташлайдилар. Бадкирдорлар у ерда қаттиқ пушаймон бўлиб, фиғон чекадилар.

⁴³Шунда солиҳлар ўз Оталарининг Шоҳлигида қуёш каби порлайдилар. Кимнинг эшитар қулоғи бўлса, эшитсин!

⁴⁴“Осмон Шоҳлиги далада яширилган хазинага ўхшайди. Бир одам уни топиб олибди. Уни яна яшириб, хурсанд бўлганидан бор–йўғини сотиб, у далани харид қилибди.”

⁴⁵“Осмон Шоҳлиги нодир марварид излаётган бир савдогарга ўхшайди.

⁴⁶Савдогар қимматбаҳо марваридни топганда, бор–йўғини сотиб, марваридни харид қилибди.”

⁴⁷“Осмон Шоҳлиги балиқчилар денгизга ташлаган тўрга ўхшайди. Тўрга турли хил балиқлар тутилибди.

⁴⁸Тўр тўлгач, балиқчилар уни қирғоққа тортиб чиқаришибди ва ўтириб, яхши балиқларни саватларга солишибди, ёмонларини эса ташлаб юборишибди.

⁴⁹Охирзамонда ҳам худди шундай бўлади: фаришталар келиб, фосиқларни солиҳлар орасидан ажратиб олиб,

⁵⁰ловуллаган ўчоққа ташлайдилар. Ўчоққа тушганлар қаттиқ пушаймон бўлиб, фиғон чекадилар.”

⁵¹Исо шогирдларидан сўради:— Буларнинг ҳаммасини тушундингизларми?— Тушундик, — деб жавоб берди улар.

⁵²Исо уларга деди:— Шундай экан, Осмон Шоҳлигига шогирд тушган ҳар бир Таврот тафсирчиси омборидан ҳам янги, ҳам эски нарсаларни олиб чиқаётган уй эгасига ўхшайди.

⁵³Исо бу масалларни айтиб бўлгач, у ердан кетди.

⁵⁴У она шаҳрига келиб, синагогада одамларга таълим берди. Одамлар эса ҳайратга тушиб дедилар:— Бу Одам шунча доноликни ва мўъжиза кўрсатиш қудратини қаердан олган экан–а?

⁵⁵Бу ўша дурадгорнинг ўғли эмасми?! Онасининг исми Марям, укалари Ёқуб, Юсуф, Шимўн ва Яҳудо–ку!

⁵⁶Унинг сингиллари ҳам орамизда яшайди! Бундай буюк ишларни У қандай қилар экан–а?

⁵⁷Одамлар Исодан қаттиқ хафа бўлдилар. Исо эса уларга деди:— Пайғамбар она шаҳридан ва ўз уйидан бошқа ҳамма ерда иззатланади.

⁵⁸Одамларнинг ишончсизлиги туфайли, Исо у ерда ҳеч қандай мўъжиза кўрсатмади.