Read Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб, 2013 Янги аҳд 21 Bible Online

Янги аҳд 21 - Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб, 2013 bible

Янги аҳд 21

¹Исо билан шогирдлари Қуддусга яқинлашиб, Зайтун тоғи этагидаги Байтфагия қишлоғига етиб келишганда, Исо икки шогирдига деди:

²— Анави қишлоққа боринглар. У ерга боришингиз биланоқ, боғлаб қўйилган эшакни ва ёнидаги хўтикни кўрасизлар. Уларни ечиб, Менинг олдимга олиб келинглар.

³Агар кимдир сизга бирон нима деса, “Булар РаббимизМасиҳга керак. У дарҳол буларни қайтариб юборади”, деб айтинглар.

⁴Бу воқеа пайғамбарнинг айтган қуйидаги сўзлари бажо бўлиши учун юз берган эди:

⁵“Қуддус халқига айтинг:Мана шоҳингиз келяпти.Камтариндир шоҳингиз,У эшакнинг устида,Ҳа, эшакнинг боласини— ҳўтикни миниб келяпти.”

⁶Шогирдлар бориб, Исо уларга буюрганидай қилишди.

⁷Улар эшак билан хўтикни Исонинг олдига олиб келишди. Эшак ва хўтик устига тўнларини ташлашди, Исо хўтикка минди.

⁸Бир талай оломон тўнларини йўлга пойандоз қилди. Баъзилари эса дарахт шохларини кесиб, йўлга тўшадилар.

⁹Олдинда ва орқада юраётган оломон шундай деб ҳайқирарди:“Довуд Ўғлига тасанно!Эгамиз номидан келаётган Инсон барака топсин!Фалак тоқида Унга тасанно ўқилсин!”

¹⁰Исо Қуддусга кириб келганда, бутун шаҳар: “Бу ким бўлди?” — деб ғимирлаб қолди.

¹¹Оломон эса шундай деб жавоб берарди: “У Жалиланинг Носира шаҳридан бўлган Исо пайғамбар!”

¹²Исо Маъбадга кириб, ичкарида олди–сотди қилаётган ҳаммани қувиб чиқарди. Саррофларнинг хонтахталарини ва каптар сотувчиларнинг курсиларини ағдариб юборди.

¹³Исо уларга шундай деди:— “Менинг уйим Ибодат Уйи бўлади, деб Тавротда ёзилган–ку! Сизлар эса Худонинг уйини қароқчилар уясига айлантириб юборяпсизлар!

¹⁴Маъбадда Исонинг олдига кўрлар ва чўлоқлар келди. Исо уларга шифо берди.

¹⁵Бош руҳонийлар билан Таврот тафсирчилари Исонинг қилаётган ажойиб ишларини кўриб ва Маъбаддаги болаларнинг: “Довуд Ўғлига тасанно!” деб ҳайқираётганини эшитиб, қаттиқ ғазабландилар.

¹⁶— Уларнинг нима деяётганларини эшитяпсанми? — дедилар Унга.— Ҳа, эшитяпман! — деб жавоб берди Исо. — Наҳотки сизлар: “Сен болалар ва чақалоқларга мадҳия айтишни ўргатдинг”, — деган оятни ҳеч қачон ўқимаган бўлсангиз?

¹⁷Сўнг Исо уларни тарк этиб, Қуддусдан чиқиб кетди. У Байтания шаҳрига бориб, у ерда тунаб қолди.

¹⁸Эрталаб Исо шаҳарга қайтиб келаётганда оч эди.

¹⁹Йўл четида бир анжир дарахтини кўриб, унинг ёнига борди. Исо барглардан бошқа ҳеч нарса топмай, дарахтга:— Бундан буён сенда асло мева бўлмасин! — деди. Анжир дарахти шу заҳоти қуриб қолди.

²⁰Шогирдлар буни кўриб:— Қандай қилиб анжир дарахти дарров қуриб қолди? — деб ҳайрон бўлдилар.

²¹Исо уларга шундай деди:— Сизларга чинини айтайин, агар шубҳаланмай ишонсангиз, нафақат анжир дарахтини шу кўйга сола оласиз, балки мана бу тоққа: “Қўпорилиб, денгизга отил”, — десангиз, айтганингиз бўлади.

²²Ишонинг, шунда ибодатда сўраган ҳар қандай нарсани оласиз.

²³Исо Маъбадга кириб таълим бераётганда, бош руҳонийлар ва оқсоқоллар Унинг олдига келиб, савол бердилар:— Сиз бу ишларни қандай ҳокимият билан қиляпсиз? Бу ҳокимиятни Сизга ким берган?

²⁴Исо уларга шундай жавоб берди:— Мен ҳам сизларга бир савол берайин. Агар Менга жавоб берсангизлар, Мен ҳам бу ишларни қандай ҳокимият билан қилаётганимни сизларга айтаман.

²⁵Яҳё халқни сувга чўмдириш ҳуқуқини Худодан олганмиди ёки инсонданми?Улар эса ўзаро мулоҳаза юритдилар: “Агар Худодан десак, У: “Нега Яҳёга ишонмадингизлар?” — дейди.

²⁶Агар инсондан десак, халқдан қўрқамиз, чунки ҳамма Яҳёни пайғамбар деб ҳисоблайди.”

²⁷Шундай қилиб, улар Исога:— Билмаймиз, — деб жавоб бердилар. Исо уларга деди:— Ундай бўлса, Мен ҳам бу ишларни қайси ҳокимият билан қилаётганимни сизларга айтмайман.

²⁸“Сизлар мана бунга нима дейсизлар? Бир одамнинг икки ўғли бор экан. У катта ўғлининг ёнига келиб:— Ўғлим, бор, бугун узумзорда ишла, — дебди.

²⁹— Бормайман! — дебди ўғил. Аммо кейин айтган гапига пушаймон бўлиб, борибди.

³⁰Ота кенжа ўғли олдига бориб, ўша гапини айтибди. Бу ўғил: “Бўпти, бораман, ота”, дебди, аммо бормабди.

³¹Икковидан қайси бири отасининг хоҳишини бажарди?”“Биринчиси”, — деб жавоб берди улар.Исо уларга: “Сизларга чинини айтайин, — деди. — Солиқчилар билан фоҳишалар Худонинг Шоҳлигига сизлардан олдин кириб борадилар.

³²Чунки Яҳё чўмдирувчи сизнинг олдингизга тўғри йўлни кўрсатгани келди, аммо сизлар унга ишонмадингизлар. Солиқчилар билан фоҳишалар эса ишонишди. Сизлар буни кўриб туриб ҳам пушаймон бўлмадингизлар, ишонмадингизлар.”

³³“Энди бошқа бир масални эшитинглар: бир ер эгаси бор экан. У узумзор барпо қилибди. Атроф–теварагини девор билан ўраб, узум сиқадиган чуқур қазибди, кузатув минорасини қурибди. Кейин узумзорни боғбонларга ижарага бериб, ўзи сафарга кетибди.

³⁴Йиғим–терим мавсумида хўжайин: “Ҳосилдан менга тегишли улушни олиб келинглар”, — деб хизматкорларини боғбонлар олдига юборибди.

³⁵Боғбонлар эса унинг хизматкорларини тутиб олишибди, бирини уриб, бирини ўлдириб, бошқа бирини эса тошбўрон қилишибди.

³⁶Шундан кейин у олдингидан кўпроқ хизматкорларини боғбонлар олдига жўнатибди. Боғбонлар эса улар билан ҳам худди шундай қилишибди.

³⁷Охирида узумзор эгаси:— Ўғлимни албатта ҳурмат этадилар, — деб боғбонлар олдига ўз ўғлини юборибди.

³⁸Аммо боғбонлар унинг ўғлини кўрганларида бир–бирига:— Бу меросхўр–ку! Келинглар, уни ўлдириб, меросига эга бўлайлик, — дейишибди.

³⁹Уни тутиб, узумзордан ташқарига чиқариб, ўлдиришибди.

⁴⁰Хўш, сизнингча, узумзорнинг эгаси қайтиб келганда, у боғбонларни нима қилади?”

⁴¹— У бу ярамасларни шафқатсизларча ўлдиради, — деб жавоб берди улар. — Узумзорни эса бошқа боғбонларга ижарага беради. Бу боғбонлар узум ҳосилини унга ўз вақтида беришади.

⁴²Исо уларга деди: “Наҳотки сизлар Муқаддас Битиклардаги шу сўзларни ҳеч ўқимаган бўлсангиз:“Бинокорлар рад этган тошБинонинг тамал тоши бўлди.Бу Эгамизнинг қилган ишидир,Кўз олдимиздаги ажойиботдир.”

⁴³Шунинг учун сизларга айтаман: Худонинг Шоҳлиги сизлардан тортиб олинади ва Шоҳлик учун ҳосил етиштирадиган одамларга берилади.

⁴⁴Ким тамал тоши устига йиқилса, парча–парча бўлади. Тош кимнинг устига тушса, уни эзиб юборади.

⁴⁵Бош руҳонийлар ва фарзийлар бу масални эшитиб, Исо улар ҳақида гапирганини тушундилар.

⁴⁶Уни ҳибсга олмоқчи бўлдилар, аммо халқдан қўрқдилар. Чунки халқ Исони пайғамбар деб билар эди.