Read Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб, 2013 Марк 10 Bible Online

Марк 10 - Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб, 2013 bible

Марк 10

¹Исо у ердан кетиб, Яҳудия ўлкасига, сўнг Иордан дарёсининг нариги томонига борди. Унинг атрофига яна кўп халқ йиғилди. У Ўз одатига кўра, одамларга яна таълим берди.

²Баъзи фарзийлар келдилар ва Исони синамоқчи бўлиб, сўрадилар:— Қонунга кўра, эр ўз хотинидан ажралиши мумкинми?

³Исо бунга жавобан:— Мусо сизларга нимани амр қилган? — деб сўради.

⁴— Эркак талоқ хатини ёзиб, хотинидан ажралишига Мусо ижозат берган эди, — дейишди.

⁵Исо уларга деди:— Бағри тошлигингиз учун Мусо сизларга бу амрни ёзиб қолдирган.

⁶Аслида Худо дунёни яратганда одамларни эркагу аёл қилиб яратди.

⁷Шунинг учун эркак киши ота–онасидан бўлак чиқиб,

⁸хотинига боғланиб қолади, иккаласи бир тан бўладилар.” Бунга кўра, улар энди икки эмас, балки бир тан ҳисобланадилар.

⁹Худо бирга қўшганни ҳеч ким ажратмасин.

¹⁰Уйга келганларида, шогирдлар яна шу ҳақда Исодан сўрадилар.

¹¹Исо уларга деди:— Ким ўз хотини билан ажрашиб бошқасига уйланса, у хотинига нисбатан зино қилган бўлади.

¹²Хотин ҳам агар ўз эри билан ажрашиб бошқасига тегса, зино қилган бўлади.

¹³Исо болаларимизга қўл теккизсин, деб одамлар Унинг олдига болаларини олиб келишарди. Шогирдлар эса ўша одамларни койишарди.

¹⁴Исо буни кўрганда, ғазабланиб деди:— Болаларга йўл қўйинглар, Менинг олдимга келишига тўсқинлик қилманглар! Зеро, Худонинг Шоҳлиги бундайларникидир.

¹⁵Сизларга чинини айтайин: ким Худонинг Шоҳлигини бола каби қабул қилмаса, унга ҳеч қачон киролмайди.

¹⁶Кейин болаларни қучоқлаб, уларга қўл қўйиб, дуо қилди.

¹⁷Исо йўлга чиқаётганда, бир одам югуриб келиб, Унинг олдида тиз чўкди–да:— Валинеъмат Устозим! Абадий ҳаётга эришиш учун нима қилишим керак? — деб сўради.

¹⁸Исо унга деди:— Нега Мени валинеъмат дейсиз? Биргина Худодан бошқа ҳеч ким валинеъмат эмас.

¹⁹Сиз амрларни биласиз: “Қотиллик қилманг. Зино қилманг. Ўғирлик қилманг. Ёлғон гувоҳлик берманг. Бировнинг ҳақини еманг. Ота-онангизни ҳурмат қилинг.”

²⁰У киши Исога деди:— Устозим! Буларнинг ҳаммасига ёшлигимдан буён риоя қилиб келаман.

²¹Исо унга меҳр билан қараб, деди:— Сизга бир нарса етишмайди. Боринг, бор нарсангизни сотинг, пулини камбағалларга тарқатинг. Шунда осмонда хазинангиз бўлади. Кейин келиб, Менга эргашинг.

²²Бу сўзлардан бойнинг таъби хира бўлди. У қайғуриб қайтиб кетди, чунки унинг мол–мулки кўп эди.

²³Исо атрофга разм солиб, шогирдларига деди:— Мол–дунёси борларнинг Худо Шоҳлигига киришлари нақадар қийин!

²⁴Бу сўзларни эшитиб, шогирдларнинг ақли шошди. Исо эса такрорлаб деди:— Болаларим, Худонинг Шоҳлигига кириш нақадар қийин!

²⁵Бой одамнинг Худо Шоҳлигига киришидан кўра, туянинг игна тешигидан ўтиши осонроқдир.

²⁶Шогирдлар ҳаддан ташқари ажабланиб ўзларича:— Ундай бўлса, ким нажот топа олар экан? — дейишди.

²⁷Исо уларга кўзини тикиб деди:— Инсон учун бу имконсиздир, лекин Худо учун эмас. Худо учун ҳамма нарсанинг имкони бор.

²⁸Шунда Бутрус Исога деди:— Мана, биз уй–жойимизни ташлаб, Сизнинг орқангиздан эргашиб келдик.

²⁹Исо бунга жавобан деди:— Сизларга чинини айтайин: ким Мен учун ва Хушхабар учун уй–жойини, ака–укаларини, опа–сингилларини, ота–онасини, болаларини ёки далаларини ташлаб кетса,

³⁰у бу дунёнинг ўзидаёқ юз ҳисса ортиқ уй–жойларга, ака–укаларга, опа–сингилларга, оналарга, болаларга ва далаларга эга бўлади, шу билан бирга қувғин ҳам қилинади. Нариги дунёда эса абадий ҳаётга сазовор бўлади.

³¹Аммо биринчи бўлганларнинг кўплари охирги бўладилар, охиргилар эса биринчи бўладилар.

³²Исо билан шогирдлари Қуддусга қараб кетаётган эдилар. Исо йўл бошлаб борарди. Шогирдлар хавотирда эди, Исонинг ортидан эргашган халқни эса ваҳима қамраб олганди. Исо ўн икки шогирдини четга олиб, Ўзи билан юз берадиган воқеаларни айта бошлади:

³³— Мана, биз Қуддусга кетяпмиз. У ерда Инсон Ўғли бош руҳонийлар ва Таврот тафсирчилари қўлига тутиб берилади. Улар Уни ўлимга маҳкум қилиб, ғайрияҳудийларга топширадилар.

³⁴Ғайрияҳудийлар Уни ҳақорат қиладилар, юзига тупурадилар, қамчилайдилар ва Уни ўлдирадилар. Лекин уч кундан кейин У тирилади.

³⁵Забадий ўғиллари Ёқуб билан Юҳанно Исонинг олдига келиб:— Устоз, бизнинг бир тилагимиз бор, уни биз учун бажо келтиришингизни истаймиз, — дейишди.

³⁶— Сизлар учун нима қилишимни истайсизлар? — деб сўради Исо.

³⁷Улар:— Сиз улуғвор тахтингизда ўтирганингизда, биримиз Сизнинг ўнг томонингизда, бошқамиз эса чап томонингизда ўтиришимизга рухсат беринг, — дейишди.

³⁸Исо уларга деди:— Сизлар нима сўраётганингизни билмайсизлар. Мен ичадиган азоб косасидан сизлар ича оласизларми? Мен бошдан кечирадиган қайғу–аламларга ботиб чидай оласизларми?

³⁹Улар:— Чидай оламиз, — деб жавоб беришди. Исо уларга деди:— Сизлар–ку Мен ичадиган азоб косасидан ичасизлар, бошдан кечирадиган қайғу–аламларимга ўзингиз ҳам дучор бўласизлар.

⁴⁰Аммо Менинг ўнг ёки чап томонимда ўтиришга рухсат бериш Менинг ихтиёримда эмас. Бу ўрин кимларга аталган бўлса, уларники бўлади.

⁴¹Қолган ўнта шогирд буни эшитиб, Ёқуб билан Юҳаннодан аччиқланиб кетишди.

⁴²Исо эса уларни ёнига чақириб, деди:— Бутпарастларга қаранглар, улар ҳукмдорларига иззат кўрсатади, ҳукмдорлари эса уларга ўз ҳукмини ўтказади, катта амалдорлар элга зўравонлик қилади.

⁴³Аммо сизларнинг орангизда бундай бўлмасин. Аксинча, орангизда ким катта бўлишни истаса, сизларга хизмат қилсин.

⁴⁴Орангизда ким биринчи бўлишни истаса, ҳаммангизга қул бўлсин.

⁴⁵Ахир, Инсон Ўғли ҳам Ўзига хизмат қилдириш учун эмас, балки Ўзи хизмат қилиш ва Ўз жонини фидо қилиб, кўпларни озод қилиш учун келган.

⁴⁶Исо билан шогирдлари Ерихо шаҳрига келдилар. Улар шаҳардан чиқиб кетаётганларида бир талай халойиқ уларга эргашди. Тимей ўғли Бартимей исмли бир кўр тиланчи йўл чеккасида ўтирган эди.

⁴⁷У Носиралик Исо ўтиб кетаётганини эшитиб:— Эй Довуд Ўғли Исо, менга раҳм қил! — деб бақира бошлади.

⁴⁸Кўп одамлар эса унга: “Жим бўл!” деб жеркишди. Лекин у:— Эй Довуд Ўғли, менга раҳм қил! — деб янада қаттиқроқ бақирди.

⁴⁹Исо тўхтаб: “Уни чақириб келинглар”, деди. Одамлар келиб, кўр одамга: “Дадил бўл, ўрнингдан тур. У сени чақиряпти”, деб айтишди.

⁵⁰Кўр тўнини ечиб ташлаб, ўрнидан сакраб турди–да, Исонинг ёнига келди.

⁵¹Исо ундан сўради:— Сен Мендан нима истайсан?— Устозим, кўзларим кўрсин! — деди кўр.

⁵²Исо унга:— Боравер, ишончинг сени соғайтирди, — деди.Ўша заҳоти у кўра бошлади. Сўнг Исонинг ортидан эргашиб кетди.