Read Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб, 2013 Марк 9 Bible Online

Марк 9 - Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб, 2013 bible

Марк 9

¹Исо уларга яна деди:— Сизларга чинини айтайин, бу ерда турганлардан баъзилари борки, улар Худонинг Шоҳлигини қудрат билан келишини кўрмагунларича, ўлмайдилар.

²Орадан олти кун ўтди. Исо ёнига Бутрус, Ёқуб ва Юҳаннони олиб, баланд бир тоққа чиқди. У ерда, уларнинг кўз ўнгида Исонинг қиёфаси ўзгариб кетди.

³Унинг кийимлари ҳам кўзни қамаштирадиган даражада оппоқ бўлиб қолди, ер юзида ҳеч бир кир ювувчи бундай оқартира олмас эди.

⁴Шунда шогирдлар Исо билан гаплашиб турган Илёс билан Мусони кўришди.

⁵Бутрус Исога деди:— Устоз, яхши ҳам шу ерда эканмиз! Келинг, учта чайла ясайлик: биттаси Сизга, биттаси Мусога, биттаси Илёсга.

⁶Шогирдлар шунчалик қўрқиб кетган эдиларки, Бутрус нима деб айтаётганини ўзи ҳам билмас эди.

⁷Шу пайтда булут пайдо бўлиб, уларга соя солди. Булут орасидан шундай овоз эшитилди:— Бу Менинг севикли Ўғлимдир, Унга қулоқ солинглар!

⁸Бирданига шогирдлар атрофга қараб, ёлғиз Исодан бошқа ҳеч кимни кўришмади.

⁹Тоғдан тушаётганларида Исо уларга буюрди:— Инсон Ўғли ўлиб тирилмагунча, бу кўрганларингизни ҳеч кимга айтманглар.

¹⁰Улар бу ҳақда ҳеч кимга айтмадилар, аммо ўзаро: “Ўликдан тирилиш нима дегани экан?” деб, бу хусусда мунозара қила бошладилар.

¹¹Улар Исодан сўрадилар:— Нега Таврот тафсирчилари, Масиҳдан олдин Илёс келиши керак, деб айтадилар?

¹²Исо уларга жавобан деди:— Тўғри, аввало Илёс келиб, ҳамма нарсани тиклайди. Хўш, Муқаддас Битикларда, Инсон Ўғли кўп азоб чекиши ва хўрланиши керак, деб ҳам ёзилмаганми?!

¹³Бироқ Мен сизларга шуни айтаман: Илёс аллақачон келган ва у ҳақда ёзилганидек, уни хоҳлаганича ҳўрладилар.

¹⁴Исо уч шогирди билан тоғдан тушганда, улар қолган шогирдлари атрофига йиғилган катта оломонни кўрдилар. Баъзи Таврот тафсирчилари Исонинг шогирдлари билан баҳслашаётган эдилар.

¹⁵Одамлар Исони кўриб, ҳайратга тушишди. Унинг олдига югуриб бориб, салом беришди.

¹⁶— Нималар тўғрисида баҳслашяпсизлар? — деб сўради Исо.

¹⁷Оломон орасидан кимдир жавоб берди:— Устоз! Сизнинг олдингизга ўғлимни олиб келган эдим, уни жин чалгани учун гапира олмайди.

¹⁸Жин уни қаерда тутиб олса, ерга йиқитади. Ўғлимнинг оғзидан кўпик чиқади, у тишларини ғичирлатиб, қотиб қолади. Мен шогирдларингизга, жинни қувиб чиқаринглар, дедим, аммо улар эплай олмадилар.

¹⁹Исо бунга жавобан:— Эй имонсиз авлод! Қачонгача сизлар билан бўламан? Қачонгача сизларга тоқат қиламан? Олдимга келтиринглар болани! — деди.

²⁰Болани Исонинг олдига келтиришди. Исони кўриши биланоқ жин болани қалтиратиб ташлади. Бола ерга йиқилди–ю, оғзидан кўпик оқизганча ағнаб ётаверди.

²¹Исо унинг отасидан:— Қачондан бери у бундай аҳволга тушади? — деб сўради.— Болалигидан шунақа.

²²Жин уни ҳалок қилмоқчи бўлиб кўп маротаба оловга, сувга ташлади. Агар қўлингиздан келса, бизларга раҳм қилинг, ёрдам беринг, — деди.

²³Исо унга шундай жавоб берди:— “Қўлингиздан келса” деганинг нимаси?! Агар одам ишонса, ҳамма нарсанинг имкони бор.

²⁴Шу он боланинг отаси ҳайқириб юборди:— Ишонаман! Ишончсизлигимни енгишимига ёрдам беринг!

²⁵Томошага йиғилаётган халқни кўрган Исо ёвуз руҳга дўқ қилиб:— Эй, гунг қиладиган руҳ, Мен сенга буюраман: боладан чиқиб кет! Бундан кейин ҳеч қачон унинг ичига қайтиб кирма! — деди.

²⁶Шунда жин қаттиқ қичқириб юборди–да, болани шиддат билан қалтиратиб, ундан чиқиб кетди. Бола ўликдай бўлиб қолганидан, кўпчилик уни ўлди, деб айтди.

²⁷Лекин Исо уни қўлидан ушлаб туришига ёрдам берди, бола оёққа турди.

²⁸Исо уйга кирди. У ёлғиз экан, шогирдлари Ундан:— Нега биз жинни қувиб чиқара олмадик? — деб сўрадилар.

²⁹Исо уларга деди:— Бу тоифа жинларни ибодатдан бошқа йўл билан ҳайдаб бўлмайди.

³⁰Исо ва шогирдлари у ердан жўнаб, Жалила вилоятидан ўтдилар. Исо буни ҳеч ким билиб қолишини истамас эди.

³¹У шогирдларига таълим бериб, шундай деди:— Инсон Ўғли одамлар қўлига тутиб берилади. Уни ўлдиришади, уч кундан кейин эса У тирилади.

³²Шогирдлар эса бу сўзларни тушунмадилар, аммо Ундан гапларининг маъносини сўрашга ботина олмадилар.

³³Исо шогирдлари билан Кафарнаҳум шаҳрига келди. Уйда бўлганда, шогирдларидан сўради:— Йўлда кетаётиб нималар ҳақида баҳслашдингиз?

³⁴Улар индамадилар, чунки улар: “Орамизда энг катта ким?” деб ўзаро баҳслашган эдилар.

³⁵Исо ўтириб, ўн икки шогирдини ёнига чақирди:— Ким биринчи бўлишни истаса, ҳамманинг охирида турсин ва ҳаммага хизматкор бўлсин, — деди.

³⁶Сўнгра бир болани олиб, уларнинг ўртасига турғизиб қўйди ва болани қучоқлаганча, шогирдларига деди:

³⁷— Ким шундай болалардан бирини Менинг номимдан қабул қилса, у Мени қабул қилган бўлади. Ким Мени қабул қилса, у Мени эмас, балки Мени Юборганни қабул қилган бўлади.

³⁸Юҳанно Исога деди:— Устоз! Биз бир одамни кўрдик. У Сизнинг номингиз билан жинларни қувиб чиқараётган экан. У биз билан юрмагани учун унга бундай қилишни ман этдик.

³⁹Исо шундай деди:— Ман этманг! Чунки Менинг номим билан мўъжиза яратган бирор бир кимса дарров Мени ёмонлай олмайди.

⁴⁰Ким бизга қарши бўлмаса, у биз томонда.

⁴¹Сизларга чинини айтай: Масиҳга тегишли бўлганингиз учун сизга бир пиёла сув берган ҳар қандай одам албатта мукофотини олади.

⁴²Исо сўзида давом этиб деди:— Менга ишонган шу кичикларнинг биронтасини йўлдан оздирган одамнинг ҳолига вой. Бундай қилгандан кўра, ўша одамнинг бўйнига тегирмон тошини осиб, уни денгизга ташлашгани ўзи учун яхшироқ бўларди.

⁴³Агар йўлдан озишингга қўлинг сабабчи бўлса, уни чопиб ташла. Икки қўлинг билан сўнмас дўзах ўтига йўлиққанингдан кўра, майиб бўлиб абадий ҳаётдан баҳраманд бўлганинг яхшироқдир[2].

⁴⁴

⁴⁵Агар йўлдан озишингга оёғинг сабабчи бўлса, уни чопиб ташла. Икки оёғинг билан дўзахга ташлангандан кўра, чўлоқ бўлиб абадий ҳаётдан баҳраманд бўлганинг яхшироқдир[3].

⁴⁶

⁴⁷Агар йўлдан озишингга кўзинг сабабчи бўлса, уни ўйиб ташла. Икки кўзинг билан дўзахга ташлангандан кўра, бир кўз билан Худонинг Шоҳлигига кирганинг яхшироқдир.

⁴⁸Дўзахнинг қурти ҳам ўлмас, олови ҳам сўнмас.

⁴⁹Ҳар бир одам оловда тузланиб, покланади.

⁵⁰Туз — яхши нарса. Лекин туз ўз шўрлигини йўқотса, қандай қилиб тузни шўр қила оласизлар?! Туздай тотли бўлинглар, ўзаро тинч–тотув яшанглар.