Read Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб, 2013 Лука 2 Bible Online

Лука 2 - Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб, 2013 bible

Лука 2

¹Ўша кунларда Қайсар Август бутун Рим империясидаги аҳоли рўйхатга олинсин, деган фармон чиқарди.

²Бу илк аҳоли рўйхати бўлиб, Сурияда Квириний ҳоким бўлганда ўтказилди.

³Рўйхатдан ўтиш учун ҳамма ўз шаҳрига борди.

⁴Юсуф ҳам Жалиладаги Носира шаҳридан Яҳудиянинг Байтлаҳм шаҳрига йўл олди. Бу шаҳар Довуд шаҳри эди. Юсуф Довуд хонадонидан, унинг наслидан эди.

⁵Юсуф рўйхатдан ўтгани Марямни ҳам ўзи билан олиб кетди. Марям Юсуфга унаштирилган бўлиб, фарзанд кутаётган эди.

⁶Улар ўша ерда бўлганларида Марямнинг ой–куни тўлди.

⁷У ўзининг тўнғич ўғлини туғди. Уни йўргаклаб, охурга ётқизиб қўйди, чунки меҳмонхонада уларга жой йўқ эди.</p>

⁸Байтлаҳм яқинида чўпонлар бор эди. Улар тунда яйловдаги сурувини қўриқлаш учун далада ётиб қолган эдилар.

⁹Уларнинг қаршисида Эгамизнинг бир фариштаси пайдо бўлди, Эгамизнинг улуғворлиги уларнинг атрофини ёритиб юборди. Чўпонлар қаттиқ ваҳимага тушдилар.

¹⁰Аммо фаришта уларга шундай деди:— Қўрқманглар! Мен сизларга Хушхабар олиб келдим. Бу хабар ҳаммага буюк қувонч келтиради.

¹¹Бугун Довудлар шаҳрида сизлар учун Нажоткор туғилди. У Масиҳдир, бизнинг Раббимиздир.

¹²Мана, сизларга Унинг белгиси: охурда ётган, йўргакланган чақалоқни топасизлар.

¹³Бирдан фариштанинг ёнида само лашкари бўлмиш сон–саноқсиз фаришталар пайдо бўлди. Улар Худога ҳамду сано айтишарди:

¹⁴“Фалак тоқидаги Худога шарафлар бўлсин,Худодан марҳамат топган ердаги бандаларга тинчлик келсин!”

¹⁵Фаришталар чўпонлар олдидан осмонга қўтарилган замон, чўпонлар бир–бирига дедилар:— Қани, Байтлаҳмга борайлик! Эгамиз бизга айтган воқеа юз берганини кўрайлик!

¹⁶Улар шоша–пиша бордилар, Марям, Юсуф ва охурда ётган чақалоқни кўрдилар.

¹⁷Улар чақалоқни кўриб, фаришта бу чақалоқ тўғрисида нималар айтганини гапириб бердилар.

¹⁸Чўпонларнинг гапини эшитганларнинг ҳаммаси ҳайратга тушди.

¹⁹Марям эса бу сўзларнинг барини дилига тугиб олиб, чуқур ўйлаб юрди.

²⁰Чўпонлар қайтиб кетаётиб, Худони улуғлаб, Унга ҳамду санолар айтдилар. Чунки эшитган ва кўрганларининг ҳаммаси худди фаришта айтганидай содир бўлганди.</p>

²¹Орадан саккиз кун ўтди. Чақалоқни суннат қиладиган пайт келди. Унга Исо деб исм қўйдилар. Исо она қорнида пайдо бўлмасдан олдин, фаришта Унга шу исмни берган эди.</p>

²²Марям, Тавротга кўра, тозаланиш кунларига риоя қилди. Бу муддат тугагач, Марям билан Юсуф Қуддусга бордилар. У ерда покланиш қурбонлигини келтириб, Эгамизнинг қонунидаги “иккита каптар ёки иккита мусича келтирилсин”, деган амрни бажардилар. Улар болани ҳам Эгамизга тақдим қилмоқчи бўлиб, уни ўзлари билан Қуддусга олиб борган эдилар. Чунки Эгамизнинг қонунида: “Ҳар бир тўнғич ўғил Эгамизга бағишланиши керак”, деб ёзилган.

²³(null)

²⁴(null)

²⁵Ўша пайтда Қуддусда Шимўн деган бир одам бор эди. У солиҳ, тақводор одам бўлиб, Исроилнинг нажот топишини интизор бўлиб кутар эди. Муқаддас Руҳ унга ёр эди.

²⁶МуқаддасРуҳ унга: “Эгамиз ваъда қилган Масиҳни сен кўрмагунингча, ўлмайсан”, деб аён қилган эди.

²⁷Шундай қилиб, Шимўн Муқаддас Руҳ бошчилигида Маъбадга борди. Исонинг ота–онаси қонунда буюрилган маросимни бажариш учун, чақалоқни Маъбад ҳовлисига олиб кирдилар.

²⁸Шунда Шимўн чақалоқни қўлига олиб, Худога ҳамду сано айтди:

²⁹“Эй Эгам, ваъдангни Сен бажо айладинг,Энди тинчгина ўлишга рози бу қулинг.

³⁰Зеро, ўз кўзим ила кўрдим Қутқарувчини,

³¹Барча эллар олдида ҳозирлаган нажотингни.

³²Ғайрияҳудийларга аён бўладиган нурдир У,Халқинг Исроилнинг шуҳратидир У.

³³Юсуф ҳам, Марям ҳам Исо ҳақида айтилган бу сўзлардан ҳайратга тушдилар.

³⁴Шимўн уларни дуо қилиб, Исонинг онаси Марямга деди:— Мана шу гўдак Исроилда кўп одамларнинг қулашига ва юксалишига сабабчи бўлади. У Худодан аломат бўлади, Уни кўплар рад этади.

³⁵Натижада кўпларнинг сирли фикрлари ошкор бўлади. Сенинг қалбингга ҳам қилич санчилади.

³⁶У ерда Ханна исмли кекса бир пайғамбар аёл ҳам бор эди. У Ошер қабиласидан Пануил деган одамнинг қизи эди. У турмушга чиқиб, эри билан етти йил яшади.

³⁷Сўнг бева қолган эди. У саксон тўрт йил давомида бева бўлиб, ҳеч қачон Маъбадни тарк этмасди. Рўза тутиб, ибодат қилиб, кечаю кундуз Худога сажда қиларди.

³⁸Шимўн Марям ва Юсуфга гапириб турган пайтда Ханна уларга яқинлашиб, Худога шукроналар айтди. У Қуддуснинг озод қилинишини интизорлик билан кутганларнинг ҳаммасига бу бола ҳақида сўзлай бошлади.

³⁹Юсуф билан Марям Эгамизнинг қонунидаги ҳамма талабларни бажарганларидан кейин, Жалилага, ўз шаҳри Носирага қайтиб бордилар.

⁴⁰Бола улғайиб, кучга ва доноликка тўлиб борарди. У Худонинг инояти остида эди.</p>

⁴¹Исонинг ота–онаси ҳар йили Фисиҳ байрамида Қуддусга борар эдилар.

⁴²Исо ўн икки ёшда бўлганда, улар яна одатдагидай байрам қилиш учун Қуддусга бордилар.

⁴³Байрамдан кейин улар уйга қайтар эканлар, ўсмир Исо Қуддусда қолди. Ота–онаси эса бундан бехабар эди.

⁴⁴Улар “Исо йўловчилар орасида келяпти”, деб ўйлашди. Бир кун йўл босганларидан кейин, Исони қариндош–уруғлари ва таниш–билишлари орасидан қидира бошладилар.

⁴⁵Уни топа олмаганларидан кейин, Қуддусга қайтиб, Исони ўша ердан қидирдилар.

⁴⁶Уч кундан сўнг Уни Маъбаддан топдилар. У муаллимлар орасида ўтирарди, уларнинг гапларига қулоқ солиб, саволлар берарди.

⁴⁷Исонинг гапларини эшитганларнинг ҳаммаси Унинг фаҳм–идрокига ва бераётган жавобларига ҳайрон қолардилар.

⁴⁸Ота–онаси Уни кўриб, ажабландилар. Онаси Унга деди:— Ўғлим, бу нима қилганинг? Отанг икковимиз Сени қидиравериб адойи тамом бўлдик–ку!

⁴⁹— Нега Мени қидирдингизлар? — деди Исо. — Мен Отамнинг уйида бўлишим кераклигини наҳотки билмаган бўлсангизлар?!

⁵⁰Аммо улар Исонинг айтган гапини тушунмадилар.

⁵¹Исо улар билан Носирага қайтиб кетди. Доим ота–онасига итоат қилди. Онаси эса бу гапларнинг ҳаммасини дилига тугиб қўйди.

⁵²Исо улғайиб, йиллар ўтган сари доно бўлиб борарди. У Худонинг ҳам, одамларнинг ҳам меҳрини қозонарди.