Read Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб, 2013 Юҳанно 8 Bible Online

Юҳанно 8 - Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб, 2013 bible

Юҳанно 8

²Саҳарда яна Маъбадга қайтди. Бутун халқ Унинг олдига йиғилиб келди, У эса ўтириб, одамларга таълим бера бошлади.

³Шу орада Таврот тафсирчилари билан фарзийлар бир аёлни олиб келишди. Улар бу аёлни зино қилаётганда ушлаб олишган эди. Аёлни ҳамманинг олдига турғизиб,

⁴шундай дейишди:— Устоз! Бу аёл зино қилаётганда ушланди.

⁵Мусо Тавротда бундай аёлларни тошбўрон қилишни буюрган. Сиз нима дейсиз?

⁶Бу савол билан улар Исони тузоққа илинтириб, айблашга асос топмоқчи эдилар. Исо эса энгашиб бармоғи билан ерга ёза бошлади.

⁷Улар бу саволни қайта–қайта сўрайверганлари учун, Исо ўрнидан туриб деди:— Сизнинг орангизда ким бегуноҳ бўлса, ўша биринчи бўлиб аёлга тош отсин.

⁸Сўнг яна энгашиб, ерга ёзишни давом эттирди.

⁹Улар бу гапни эшитиб, катталардан бошлаб ҳаммаси бирин–кетин кета бошлашди. Охирида ёлғиз Исо билан Унинг олдида турган аёл қолди.

¹⁰Исо ўрнидан туриб аёлга деди:— Эй аёл, бошқалар қани? Ҳеч ким сени маҳкум қилмадими?

¹¹— Ҳеч ким, Ҳазрат! — деб жавоб берди аёл.Исо деди:— Мен ҳам сени маҳкум қилмайман. Бор, бундан кейин бошқа гуноҳ қилма.

¹²Исо яна халққа гапириб деди:— Мен оламнинг нуриман. Кимки Менга эргашса, ҳеч қачон зулматда юрмайди, балки ҳаёт нурига эга бўлади.

¹³Фарзийлар Исонинг бу гапига эътироз билдириб дедилар:— Сиз Ўзингизга Ўзингиз гувоҳлик беряпсиз. Бу гувоҳлигингиз ҳаққоний эмас.

¹⁴Исо шундай жавоб берди:— Мен Ўзимга Ўзим гувоҳлик берсам ҳам, гувоҳлигим ҳаққонийдир. Чунки Мен қаердан келиб, қаерга кетаётганимни биламан. Сизлар эса Менинг қаердан келиб, қаерга кетаётганимни билмайсизлар.

¹⁵Сизлар инсоний ўлчов билан ҳукм қиласизлар. Мен эса ҳеч кимни ҳукм қилмайман.

¹⁶Борди–ю, Мен ҳукм қилсам ҳам, ҳукмим ҳаққонийдир. Чунки Мен Ўзим эмас, балки Мени юборган Ота билан бирга ҳукм қиламан.

¹⁷Ўзларингизнинг Тавротингизда: “Икки гувоҳнинг шаҳодати ҳаққонийдир”, деб ёзилган–ку.

¹⁸Шундай экан, битта гувоҳ Менман, иккинчиси Мени юборган Отадир.

¹⁹Шунда улар Исодан:— Отангиз қаерда? — деб сўрадилар. У бунга жавобан деди:— Сизлар Мени ҳам, Отамни ҳам танимайсизлар. Агар Мени таниганингизда эди, Отамни ҳам таниган бўлар эдингизлар.

²⁰Бу сўзларни Исо Маъбадда таълим бераётиб, садақа қутисининг олдида айтди. Ҳеч ким Уни қўлга олмади, чунки Унинг вақт–соати ҳали келмаган эди.

²¹Исо уларга яна деди:— Мен кетяпман. Сизлар Мени қидирасизлар ва гуноҳкор бўлиб ўласизлар. Мен борадиган жойга сизлар бора олмайсизлар.

²²— Наҳотки У Ўзини Ўзи ўлдирса? “Мен борадиган жойга сизлар бора олмайсизлар”, деб айтяпти–ку, — дейишди ўзаро яҳудийлар.

²³Исо уларга шундай деди:— Сизлар бу дунёдансизлар, Мен эса юқориданман. Сизлар бу оламга мансубсизлар, Мен эса бу оламдан эмасман.

²⁴Шунинг учун сизларга “Гуноҳкор бўлиб ўласизлар”, деб айтдим. Ҳа, агар Ўша Мен эканлигимга ишонмасангизлар, гуноҳкор бўлиб ўласизлар.

²⁵— Сиз кимсиз? — деб сўрашди Исодан. Исо шундай деди:— Кимлигимни сизларга бошидан айтиб келяпман–ку!

²⁶Сизларни айблаб айтадиган гапим жуда кўп. Лекин Мени Юборган ҳақдир, Мен Ундан нима эшитган бўлсам, ўшани дунёга маълум қиламан.

²⁷Улар эса Исо Ўз Отаси ҳақида гапираётганини тушунмадилар.

²⁸Исо сўзида давом этди:— Инсон Ўғлини юқорига кўтарганингизда, Ўша Мен эканлигимни билиб оласизлар. Ўшанда Мен Ўзимча ҳеч нарса қилмаганимни, фақат Отам ўргатган нарсаларни айтганимни тушуниб оласизлар.

²⁹Мени Юборган доим Мен билан биргадир. У Мени ёлғиз ташлаб кетмаган. Зеро, Мен ҳар доим Унга маъқул бўлган ишларни қиламан.

³⁰Исонинг айтган гапларини эшитган кўп одамлар Унга имон келтирдилар.

³¹Шу вақт Исо Унга ишонган яҳудийларга деди:— Агар Менинг сўзларимга риоя қилсангизлар, ҳақиқий шогирдларим бўласизлар.

³²Сизлар ҳақиқатни билиб оласизлар, ҳақиқат эса сизларни озод қилади.

³³Улар шундай деб жавоб беришди:— Биз Иброҳим наслимиз. Ҳеч қачон ҳеч кимга қул бўлмаганмиз. Қандай қилиб сиз “Озод бўласизлар”, деб айтяпсиз?

³⁴Исо деди:— Сизларга чинини айтайин: Гуноҳ қилувчи ҳар бир киши гуноҳнинг қулидир.

³⁵Қул ҳеч қачон хонадон аъзоси бўла олмайди, ўғил эса абадулабад ўз хонадонининг аъзосидир.

³⁶Шундай экан, агар Ўғил сизларни озод қилса, ҳақиқатан озод бўласизлар.

³⁷Иброҳим насли эканлигингизни биламан. Бироқ Менинг жонимга қасд қилмоқчисизлар. Чунки Менинг сўзим қалбингиздан жой топмаган.

³⁸Мен Отанинг ҳузурида нима кўрган бўлсам, ўшани сизларга айтяпман. Сизлар эса ўз отангиздан ўрганганингизни қиляпсизлар.

³⁹Улар Исога шундай жавоб бердилар:— Бизнинг отамиз Иброҳимдир.Исо шундай деди:— Агар Иброҳимнинг фарзандлари бўлганингизда эди, Иброҳимнинг қилган ишларини қилган бўлар эдингизлар.

⁴⁰Мен сизларга Худодан эшитган ҳақиқатни сўзлаб бердим, холос. Шундай бўлса–да сизлар Мени ўлдирмоқчисизлар. Иброҳим бундай иш қилмаган.

⁴¹Сизлар Иброҳимнинг эмас, ўз отангизнинг ишларини қиляпсизлар.— Ие, биз зинодан туғилмаганмиз. Бизнинг биттаю битта Отамиз — Худонинг Ўзи–ку! — деб жавоб беришди Исога.

⁴²Исо уларга шундай деди:— Агар Отангиз Худо бўлганда эди, Мени яхши кўрган бўлар эдингиз, чунки Мен Худодан келиб, энди шу ерда турибман. Мен Ўзимча келганим йўқ, Мени У юборди.

⁴³Нега айтганларимни англамаяпсизлар?! Бунга сабаб — сўзларимни ҳазм қила олмаганингиз.

⁴⁴Сизларнинг отангиз Худо эмас, иблисдир. Сизлар ўз отангизнинг нафсу эҳтиросларини бажо қилишни хоҳлайсизлар. Азалданоқ иблис қотил эди. У ҳеч қачон ҳақиқат тарафдори бўлмаган, чунки унда ҳақиқат йўқ. У ёлғон сўзлаганда, ўзига хос сўзлайди. Чунки у ёлғончи, ёлғоннинг отасидир.

⁴⁵Аммо Мен ҳақиқатни гапирганим учун, Менга ишонмаяпсизлар.

⁴⁶Қайси бирингиз Мени бирон гуноҳда айблай оласиз? Агарда ҳақиқатни гапираётган бўлсам, нега Менга ишонмаяпсизлар?

⁴⁷Ким Худога тегишли бўлса, Худонинг сўзларига қулоқ солади. Сизлар эса Худога бегона бўлганингиз учун, қулоқ солмаяпсизлар.

⁴⁸Бунга жавобан яҳудийлар шундай дедилар:— Сиз Самарияликсиз–ку, Сизни жин урибди, деб тўғри айтган эканмиз!

⁴⁹Исо деди:— Мени жин ургани йўқ. Мен Отамни ҳурмат қиламан. Сизлар эса Мени беобрў қиляпсизлар.

⁵⁰Мен Ўзимга обрў орттирмоқчи эмасман. Лекин обрўйимни кўтарадиган бор, Унинг Ўзи ҳукм қилади.

⁵¹Сизларга чинини айтайин: ким Менинг сўзимга риоя қилса, ҳеч қачон ўлим кўрмайди.

⁵²Шунда яҳудийлар дедилар:— Сизни жин урганини энди аниқ билиб олдик! Иброҳим ўлди, пайғамбарлар ҳам ўлиб кетишган. Сиз эса: “Ким Менинг сўзимга риоя қилса, ҳеч қачон ўлмайди”, деяпсиз–а?!

⁵³Наҳотки Сиз вафот этган отамиз Иброҳимдан ҳам устун бўлсангиз?! Пайғамбарлар ҳам ўлиб кетишган–ку! Сиз Ўзингизни ким деб ҳисоблайсиз ўзи?!

⁵⁴Исо шундай жавоб берди:— Агар Мен Ўзимни Ўзим мақтасам, мақтовларим беҳудадир. Отамнинг Ўзи Мени мақтайди. Сизлар Уни Худойимиз деб атайсизлар,

⁵⁵аслида эса Уни танимайсизлар. Мен эса Уни биламан. Агар, Уни билмайман, десам, сизларга ўхшаган ёлғончи бўламан. Мен Уни биламан ва Унинг сўзига риоя қиламан.

⁵⁶Отангиз Иброҳим келган кунимни кутиб, хурсанд бўлган эди. Ўша кунни кўриб, қаттиқ қувонди.

⁵⁷— Сиз ҳали эллик ёшга тўлмаган бўлсангиз, қандай қилиб Иброҳимни кўргансиз?! — дейишди яҳудийлар Унга.

⁵⁸Исо уларга шундай жавоб берди:— Сизларга чинини айтай: Иброҳим туғилмасидан олдин Мен бор бўлганман.

⁵⁹Шунда Исони тошбўрон қилмоқчи бўлдилар. Исо эса яширинча Маъбаддан чиқиб кетди.