Read Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб, 2013 Ҳаворийларнинг Фаолияти 22 Bible Online

Ҳаворийларнинг Фаолияти 22 - Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб, 2013 bible

Ҳаворийларнинг Фаолияти 22

¹“Биродарларим, оталар! Гапимга қулоқ солинглар, сизларнинг олдингизда ўзимни оқлай.”

²Одамлар унинг оромийча гапираётганини эшитиб, сув қуйгандай жим бўлиб қолдилар. Павлус гапида давом этди:

³“Мен яҳудийман, Киликиядаги Таршишда туғилганман, аммо Қуддусда улғайдим. Бу шаҳарда Гамалиэлнинг шогирди бўлиб, ота–боболаримизнинг қонунига жиддий эътибор бериб таълим олдим. Худди бугунгидай сизларга ўхшаб, Худога ўзимни бағишладим.

⁴Исонинг йўлига кирган одамларни ўлгудай қувғин қилардим, эркагу аёлни боғлаб, зиндонга ташлардим.

⁵Айтаётганларим ҳақиқат эканини олий руҳоний билан бутун Кенгаш тасдиқлай олади. Улар Дамашқдаги яҳудий биродарларимизга хат ёзиб бердилар. Шундай қилиб, мен бу одамларни кишанлаб, Қуддусга олиб келиб жазолаш учун Дамашққа жўнадим.</p>

⁶Мен йўлимда давом этиб, Дамашққа яқинлашиб қолганимда, туш пайти бирдан осмондан ёп–ёруғ нур менинг ён–атрофимни ёритиб юборди.

⁷Мен ерга йиқилдим. Шу пайт: ‘Шоул! Шоул! Нега сен Мени қувғин қиляпсан?’ деб менга гапираётган бир овозни эшитдим.

⁸‘Ё Ҳазратим! Сен кимсан?’деб сўрадим. Шунда У менга: ‘Сен қувғин қилаётган Носиралик Исоман’, деб жавоб берди.

⁹Менинг ёнимдагилар нурни кўрардилару аммо мен билан гаплашаётганнинг овозини эшитмасдилар.

¹⁰Шунда мен: ‘Ё Раббим Исо, нима қилай?’ деб сўрадим. Раббий менга шундай деди: ‘Ўрнингдан тур, Дамашққа бор. Нима қилишинг кераклигини Худо белгилаб қўйган. Ҳамма нарса ўша ерда сенга айтилади.’

¹¹Ўша нурнинг ярқирашидан кўзларим кўрмай қолган эди. Шунинг учун ҳамроҳларим қўлларимдан ушлаб, мени Дамашққа олиб кетдилар.

¹²Ўша шаҳарда Ҳанания деган бир тақводор, қонунга итоат этадиган одам бор эди. У ўша шаҳардаги ҳамма яҳудийлар орасида катта обрўга эга эди.

¹³Ҳанания олдимга келиб, ёнимда турди–да: ‘Биродарим Шоул! Кўзларинг яна очилсин!’ деди. Ўша заҳоти кўзларим очилиб, Ҳананияни кўрдим.

¹⁴Шунда у деди: ‘Ота–боболаримизнинг Худоси сени танлади. Токи сен Унинг хоҳишини билгин, Солиҳ Зотни кўриб, Унинг овозини эшитгин.

¹⁵Сен кўриб–эшитганларинг тўғрисида бутун оламга Унинг гувоҳи бўласан.

¹⁶Энди нимани кутяпсан? Ўрнингдан тур, сувга чўмгин. Раббимизга илтижо қилиб, гуноҳларингни ювгин.’

¹⁷Мен Қуддусга қайтиб келганимдан кейин, Маъбадда ибодат қилаётганимда, менга бир ваҳий келди.

¹⁸Мен Раббим Исони кўрдим, У шундай деди: ‘Тез бўл, Қуддусдан зудлик билан кет! Бу ердаги одамлар Мен тўғримда берган гувоҳлигингни қабул қилмайдилар.’

¹⁹Мен эса: ‘Ё Раббий! — дедим. — Мен синагогаларга бориб, Сенга ишонган одамларни қамаб, калтаклаганимни улар яхши биладилар.

²⁰Шоҳидинг Стефан ўлдирилганда, мен ўша ерда эдим, унинг ўлдирилишини маъқуллаб, уни ўлдираётганларнинг кийимларига пойлоқчилик қилиб турган эдим.’

²¹Раббим Исо менга: ‘Кетавер’, — деди. — Сени узоқдаги ғайрияҳудийларнинг олдига юбораман.’”

²²Халқ Павлусга қулоқ солиб турди. Аммо у шу гапини айтиши биланоқ, улар овози борича, шовқин солди:— Йўқотинглар уни! Ўлдиринглар! У яшашга лойиқ эмас!

²³Улар бақир–чақир қилиб, кийимларини отиб, ҳавони чанг–тўзон қилиб юбордилар.

²⁴Рим мингбошиси одамларига:— Павлусни қалъага олиб киринглар! — деб буйруқ берди. Сўнгра у яна одамларига:— Уни қамчиланглар! Нима учун одамлар унга қарши бақир–чақир қилганини билинглар! — деди.

²⁵Павлусни қамчилаш учун боғлаётганларида, Павлус ўша ерда турган юзбошига деди:— Рим фуқаросининг бирон айби топилмаган бўлса ҳам, уни қамчилаш сизларнинг қонунингизда борми?

²⁶Юзбоши бу гапни эшитиб, мингбошининг олдига борди–да:— Нима қилмоқчисиз? Ахир, бу одам Рим фуқароси экан–ку! — деди.

²⁷Мингбоши Павлуснинг олдига келиб, ундан:— Менга айт–чи, сен Рим фуқаросимисан? — деди.— Ҳа, — деб жавоб берди Павлус.

²⁸Мингбоши:— Мен катта миқдорда пул тўлаб, фуқароликни олган эдим, — деди.— Мен эса Рим фуқароси бўлиб туғилганман, — деди Павлус.

²⁹Павлусни сўроқ қилмоқчи бўлиб турганлар ўша заҳоти ундан қўлларини тортдилар. Мингбоши Павлуснинг Рим фуқароси эканини эшитиб, уни кишанлагани учун қўрқиб кетди.</p>

³⁰Яҳудийлар Павлусни нима учун айблаётганларини мингбоши билмоқчи бўлди. Эртаси куни у Павлусни озод қилди ва “бош руҳонийлар билан Олий кенгаш аъзолари йиғилсин”, деб буюрди. Мингбоши Павлусни уларнинг қошига олиб келди.