Read Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб, 2013 Шоҳлар 1 9 Bible Online

Шоҳлар 1 9 - Ўзбек тилидаги Муқаддас Китоб, 2013 bible

Шоҳлар 1 9

¹Бенямин қабиласида Киш деган бир одам бор эди. Киш — Абилнинг ўғли, Абил — Зарорнинг ўғли эди. Зарор — Бахуратнинг, Бахурат — Офиёхнинг ўғли эди. Бенямин қабиласидан бўлган Киш анча обрўли одам эди.

²Унинг Шоул деган ёш, чиройли бир ўғли бор эди. Исроил халқи орасида Шоулдан чиройли одам йўқ эди. Ҳар қандай одамнинг бўйи унинг елкасидан келарди.

³Бир куни Кишнинг эшаклари йўқолиб қолди. Киш ўғли Шоулга:— Хизматкорлардан бирини ёнингга олгин–да, бориб, эшакларни топиб кел, — деди.

⁴Шоул Эфрайим қирларини, сўнг Шолишо ерларини айланиб чиқди. Аммо эшакларни топа олмади. Кейин Шалим ерларига ўтди, эшаклар у ерда ҳам йўқ экан. Сўнгра Бенямин ҳудудини кезиб чиқди, эшакларни у ердан ҳам топа олмади.

⁵Зуф деган жойга боришгач, Шоул ёнидаги хизматкорига:— Бўлди энди, орқага қайтамиз, бўлмаса, эшаклар қолиб, отам биздан хавотирланади, — деди.

⁶— Энди бундай қилсак, — деди хизматкори, — шу шаҳарда бир пайғамбар бор, у обрўли одам. Ҳамма айтганлари вожиб бўлади. Ўша одамникига борсак, балки борадиган йўлимизни у бизга кўрсатар.

⁷— Агар борсак, унга нима олиб борамиз? — деб сўради Шоул. — Тўрваларимиздаги нон тугади. Пайғамбарга олиб борадиган бирор ҳадямиз йўқ. Нимамиз қолди?

⁸— Мана, менда бир кумуш танга[40] бор, — деди хизматкор. — Буни пайғамбарга бераман, борадиган йўлимизни у бизга кўрсатади.

⁹(Қадимда Исроилда кимдир Худонинг хоҳиш–иродасини билмоқчи бўлса, “Қани, валийга борамиз”, дерди. Бугунги пайғамбар ўша вақтда валий дейиларди.)

¹⁰Шоул хизматкорига:— Маъқул, қани, кетдик, — деди. Шундай қилиб, улар пайғамбар яшайдиган шаҳарга жўнадилар.

¹¹Шаҳар тепаликда жойлашган эди. Улар шаҳарга борадиган қия йўлдан кетаётганларида, қудуқдан сув олишга келган қизларга дуч келишди. Улар қизлардан:— Валий шу ердами? — деб сўрашди.

¹²Қизлар жавоб беришди:— Ҳа, ана олдингизда! Фақат тезроқ боринглар, шаҳримизга бугун келдилар. Бугун тепаликдаги саждагоҳда халқ қурбонлик келтиради.

¹³Шаҳарга киришингиз биланоқ, уни топасизлар. У саждагоҳга таом ейишга келмоқда. Валий келиб, қурбонликни табаррук қилмагунча, халқ таом емайди. Таклиф қилинганлар у келгандан кейингина таом ейди. Ҳозир борсаларингиз, уни дарров топасизлар.

¹⁴Шоул билан хизматкори шаҳарга келишди. Шаҳарга кирганларида, саждагоҳга чиқишга тараддуд кўраётган Шомуил улар томонга келаётган экан.

¹⁵Шоул келмасдан бир кун олдин, Эгамиз Шомуилга шуни аён қилган эди:

¹⁶“Эртага шу вақтда сенинг олдингга Бенямин юртидан биттасини юбораман. Унинг бошига мой суртиб танла. У халқим Исроилнинг ҳукмдори бўлсин. Халқимни Филистлар қўлидан у қутқаради. Халқимнинг аҳволига назар солдим, уларнинг оҳу фиғони Менга етиб келди.”

¹⁷Шомуил Шоулни кўргач, Эгамиз унга: “Ана Мен сенга айтган одам, Менинг халқимга у раҳнамолик қилади”, — деди.

¹⁸Шоул шаҳар дарвозаси олдида Шомуилга яқинлашиб сўради:— Марҳамат қилиб айтинг–чи, валийнинг уйи қаерда?

¹⁹— Валий менман, — деди Шомуил. — Мендан олдин саждагоҳга чиқ. Бугун мен билан бирга таом ейсизлар. Эртага эрталаб дилингдаги ҳамма нарсани сенга айтиб, кейин ўзим кузатиб қўяман.

²⁰Исроил халқининг умиди сендан ва сенинг хонадонингдан эканини ўзинг билишинг зарур. Уч кун олдин йўқолган эшакларинг учун қайғурма. Улар топилди.

²¹— Мен Исроил қабиласининг энг кичиги бўлган Бенямин қабиласиданман–ку! Мен мансуб бўлган уруғ Бенямин қабиласининг ҳамма уруғидан энг кичиги бўлса, менга нима учун бундай гапларни айтяпсиз? — деди Шоул.

²²Шомуил Шоул билан хизматкорини ўша ердаги хонага олиб борди. Чақирилганлар тахминан ўттизтача эди. Энг тўрига Шоул билан хизматкорини ўтқазди.

²³Кейин ошпазга:— Мен сенга, бир четга олиб қўй, деб улуш берган эдим–ку, ўша улушни келтир, — деди.

²⁴Ошпаз ўнг сон гўштини олиб келиб, Шоулнинг олдига қўйди.— Мана, сен учун ажратиб қўйилган улуш, марҳамат, е! — деди Шомуил. — Бу улушни белгиланган кунда ўзим чақирган халқим билан бирга ейсан, деб сенга сақлаб қўйган эдим.Ўша куни Шоул Шомуил билан таом еди.

²⁵Сўнгра улар саждагоҳдан шаҳарга тушишди. Шомуил уйининг томида Шоул билан суҳбатлашди[41].</p>

²⁶Саҳар пайти Шомуил том устида ётган[42] Шоулни чақириб:— Бўла қол! Сени кузатиб қўяман, — деди.Шоул ўрнидан туриб, Шомуил билан бирга ташқарига чиқди.

²⁷Шаҳар чеккасига яқинлашганларида, Шомуил Шоулга деди:— Хизматкорингга айт, у биздан олдинроқ юрсин. Сен орқароқда қол, сенга Худонинг каломини айтаман.